Accessibility links

რადიო თავისუფლება რადიო თავისუფლება
ავტორი: სალომე გაბლიანი





-ვინ ხარ?
-ქართველი.
-რამდენი წლის ხარ?
-სამი ათასი.
-ვინ არიან შენი მშობლები?
-დიდი ხნის წინ დამეხოცა.
-მაშ ვინ გზრდიდა?
-ხან -ვინ, ხან-ვინ.
-მაინც?
-ერთს დავითი ერქვა.
-ახლა სად არის?
-უკრაინაში. მირგოროდშია დაკრძალული. გავიგე, იქ მის საფლავს კარგად უვლიან.
-კიდევ ვინ გზრდიდა?
-ილია ერქვა. ჭკვიანი კაცი იყო. ჩემთვის სიკეთე უნდოდა, მაგრამ ვერ გავუძელი და სიცოცხლეს გამოვასალმე.
-შენ ?
-კი, მე. მერე წმინდანად შევრაცხე. ახლა მის სახელზე ვლოცულობ ხოლმე.
-რატომ გაიმეტე?
-იმიტომ,რომ მართალი იყო.
-ოცნება გიყვარს?
-სულ.
-შენს ოცნებას ოდესმე დადევნებიხარ?
-თუ ჩემი ბედია, თავისით ამისრულდება.
-ხშირად გშია?
-კი, ხშირად. მაგრამ არ ვიმჩნევ.
-რატომ?
-სხვებს გაუხარდებათ.
-შიმშილს მალავ?
-კი.
-როგორ?
-ლამაზად ვიმოსები. ფაქიზად ვინიღბები. მშვენიერ სახლში ვცხოვრობ. მანქანასაც არა უშავს. იმდენს ვშვრები, მოწყალებას აქეთ მთხოვენ.
-მერე ეხმარები?
-ციგნებს არა. ეგენი მძულს. ქართველს კიდე შეიძლება.
-რატომ გძულს?
-იმიტომ რომ რასისტი და შოვინისტი ვარ. მინდა, ფერადკანიანები თავიანთ აფროგზას გაუყვნენ. ამ არაბმა ბიზნესმენებმაც თავი დაგვანებონ. თურქები კი. ოო! უნდა გაჟლიტო,როგორც თვითონ გვაოხრებდნენ.
-მაშინ სტამბულში რატომ დადიხარ და თურქული საქონელით აქ ვაჭრობ?
-დამატებითი შემოსავალი მაწყენს? ხალხი მძულს, თორე საქონელი კარგი აქვთ. და კიდევ, მაგათ სერიალები. ვინც კი ნიჭიერი მსახიობი ჰყავთ, ყველას ქართული ფესვები აქვს, იცოდი?
-გამოდის, თუ არაბი, სომეხი, თურქი ან სხვა ვინმე სტუმრად მოგივა, გააგდებ?
-რას ამბობ. ეგ რა წესია. მივიღებ, გავუღიმებ და სუფრაზე იმხელა ხორაგს დავუყრი, თავისი ალაფურშეტია თუ რაღაც, სიზმრადაც არ მოელანდოს.
-ეს რისთვის?
-სტუმართმოყვარე ვარ და იმისთვის. მერე რუსთაველზე გავასეირნებ, ნაცნობ გამყიდველს თვალს ჩავუკრავ და ისიც სამმაგ ფასში მიჰყიდის სუვენირს. უცხოელია, ფული აქვს. რა მენაღვლება.
-სუფთა ქართულით საუბრობ?
-რუსულ ბარბარიზმებს ხშირად ვიყენებ. კიდევ ეგ მირჩევნია ინგლისურ პრანჭიაობას. უფრო მამაპაპურია.
-რა თვისება მოგწონს შენში ყველაზე მეტად?
-რაინდული სულისკვეთება, ღირსება და პატრიოტიზმი.
-შენი სამშობლოსთვის რა გაგიკეთებია?
- მონასტერს ყოველ კვირაში სურსათით ვამარაგებ. კიდევ ჰომოსექსუალებს არ ვაჭაჭანებ. მაგათი ადგილი აქ არ არის.
-კიდევ ვისი ადგილი არ არის?
-არავისი, ვინც ჩემსავით არ ფიქრობს.
-რა გაკლია?
-მონდომება. ნიჭიერი ვარ, მაგრამ ზარმაცი.
-ყველაზე მეტად რა გინდა?
-ბევრი ფული. იოლი ფული. მახვილი სმენა, რომ მეზობლის ლაპარაკი გავიგონო და არწივის თვალი, ვნახო ერთი ლამარიე დღეს ვინ მოაცილა.
-სექსი გიყვარს?
-(პირჯვარს იწერს) ცოდვაში ნუ მაგდებ.
-ყველაზე მეტად რას იცავ?
-ტრადიციებს.
-მაგალითად?
-წინაპრების საფლავებზე ღვინო ლიტრობით უნდა დავაპკურო. სიგარეტიც ვაკმიო, იქნებ უყვარდა. სუფრაზე ოთხზე შეყენებული შებრაწული ტახები დავდგა. ლომისობაზე ავიდე, ასობით ცხვარს თავი წავაცალო და იმათ რქებზე სანთელი ავანთო.
-მარტო ხარ?
- გარეთ მხდალი ვარ, შინ -ძლიერი. მარტოობა არ ჯობს?
-ყველაზე მეტად რას გაუბრაზებიხარ?
-მე ზვიადის დროშას ვაღიარებ, მიშას დროშა ჩემი დროშა არ არის, მაგრამ ერთხელ საქართველო-ესპანეთის კალათბურთის მატჩზე ქართული დროშის ნაცვლად ტაბლოზე აშშ-ს ანუ ჯორჯიის შტატის ალამი გამოსახეს. ამან გამაბრაზა. არა უშავს. ჩვენ მაინც ყველაზე მაგრები ვართ.

ძვირფასო მეგობრებო,

რადიო თავისუფლების რუბრიკაში „თავისუფალი სივრცე“ შეგიძლიათ საკუთარი ბლოგებისა და პუბლიცისტური სტატიების გამოქვეყნება.

ტექსტი არ უნდა აღემატებოდეს 700 სიტყვას.

რედაქცია იტოვებს უფლებას, საკუთარი შეხედულებისამებრ შეარჩიოს ტექსტები გამოსაქვეყნებლად. ავტორებს ვთხოვთ, გაითვალისწინონ რადიო თავისუფლების სარედაქციო პოლიტიკა, რომელსაც შეგიძლიათ გაეცნოთ განყოფილებაში „ფორუმის წესები“.

გთხოვთ, ტექსტი გამოგზავნეთ Word-ის დოკუმენტის სახით.

ტექსტები ქვეყნდება უცვლელად, რედაქტირების გარეშე.

მასალები მოგვაწოდეთ მისამართზე: tavisupleba@rferl.org
(subject-ში ჩაწერეთ „თავისუფალი სივრცე“)

XS
SM
MD
LG