კბილი კბილის წილ

ავტორი: ანა ჯაფარიძე

ბიბლიდან ყველას გვახსოვს ფარისევლის და მაცხოვრის შერკინება, იმაზე თუ ვისი იყო მონეტა _ “ღმერთს ღმერთისა, კეისრის კეისრისა” _ პასუხიც ასე დასრულა მაცხოვარმა. ამის გაგება ფარისევლებმა სრული კრახი განიცადეს. რაზე მოვყევი ახლა ეს ხანგრძლივი პაუზის მერე კვლავ გამოჩნდა ყოფილი პრემიერი ასპარესზე. არ გეგონოთ მაცხოვარს ვადრიდე უბრალოდ მისი კვარტალური თუ წლიური გამოსვლები მომხდარ საკითხებზე ბიბლიური იგავების ტოლფასი თავად გახადა _ ერთგვარი მესიაა. რუსთავი 2 მედიის თავისუფლების სივრციდან გავიდა თავისი სასამართლო წილების გადანაწილებით, ხელმძღავანელის მოხსნით თუ ახლის დანიშვნით. ქართული ოცნება რომ ოცნებობს და ფანატიზმს გამოხატავს ისედაც ჩანს მისი წევრების კომენტარებისაგან. ფრიდონ ჰაუსების გამოგონებით დაწყებული ვეფხისტყაოსანი პერსონაჟებით გაცოცხლებით დამთავრებული. სამი წლის კრახის მიუხედავად უკვე მერამდენედ შეიძლება ხსენება იმ უტიფრობისა, რაც ირგვლივ ტრიალებს არასრულყოფილი გამოსვლებისა და საუბრის ალთენტურობაა. გარდაქმნა არ ცვლის ადამიანის სულერ სიმაღლეს ან კიდევ მის ჭეშმარიტ მხარეს. სრულყოფილი სუნთქვისათვის ჯანგბადი აუცილებელია. ხშირად მისი ჩაკეთვაც შეიძლება ჩვენ სივრცეში, საკუთარ სახლშიც კი, ზუსტად სახლივითა რუსთვი-2 ანუ როგორც იტყვიან ოჯახივით. ხოდა რომ ჩაუკეტეს ამიტომაც გარე სივრცეში მოუხდათ ყევლაფრის გამოტანა, შოუების ჩატარება. ბუნების ძალა ყველაფერზე იმარჯვებს თუნდაც ამ სივრცეში მარტო აღმოჩნდე. პრეზიდენტის ცხარე გამოსვლამ რუსთავი2-ის საქმეზე ყოფილი პრემიერი განცხადებით გადაიყვანა ავლაბრის რეზიდენციიდან ათონელი რეზიდენციაში. ბატონი ყოფილი პრემიერის ცინიზმს საზღვარი არ აქვს. გამონათქვამია მუნჯის ენა დედამ იცისო, ალბათ ბატონ ყოფილ პრემიერზეც შეიძლება მაგის თქმა. მისი გამგონი მხოლოდ გუნდის შემადგენლობაა არა აუდიტორია _ “ძაღლი ყეფს, ქარავანი მიდის”. კაპიტალიზმი ჭამს ინტელექტუალიზმს ბოლო სიტყვა რამდენად სწორია არ ვიცი, მაგრამ გამოიყენება. ყოფილი პრემიერის არ იყოს მიშასავით “ჩარეცხილების” თემა გამოუვიდა. ნაგერალავით უნაყოფო თესლია. ცნობილი ფაქტია გამოჩენილი მსახიობების, მომღერლების მოსვლა პოლიტიკაში. მაგრამ ქველოქმედების გამოჩენა ამ ეტაპზე სიახლეა თუ ბიძინა ივანიშვილს არ ჩავთვლით. მცდელობა კრახით რომ მთავრდება ფაქტია ბატონი პაატა ბურჭულაძეს პარტულობას ისევ ჯობია მისი ამ დროინდელი ქმედება. ჩვენ რეალურ სივრცეში სწორი ფაქტების ამსახველი ვასიკო ოდიშვილის “ამბებია”. აქ გაჟღერებული სარკაზმი და ირონია საინფორმაციო გამოშვების ზენიტია. ზევით სხვა პროფესიის ადამიანებზე ვთქვი პოლიტიკის მსხერპლები არიანთქო, რა შორს წავედი კოლეგების უმრავლესობა განიცდის იგივეს. ირმა ინაშვილის მარცხი გამახსენდა ინგას არადეპუტატობამ, მაგრამ ეს უკანასკნელი მშვიდობით მაინც წავიდა. საყოველთაო შიმშილი არ გამოუცხადებია. ამასობაში ისევ აბობოქრდა ტერაქტების სერია საფრანგეთი მოიცვა მსხერპლის ტალღამ. რუსთავი 2 დამშვიდების ზღვარზეა ამდენი დღიური უფროსების გამოცვლის ფონზე. ტერაქტს ტერაქტით რომ უპასუხებ რა შეიძლება დაერქავს? სირიელი ბავშვები მართლა რა შუაში არიან საფრანგეთის მთავრობასთან? K”კბილი კბილის წილ?” უდანაშაულო ადამიანების დახოცვა არცერთი მხრიდან არ არის უპრიორი. თან ყველაზე ყურადსაღები ამბავი ისა, რომ საფრანგეთის ამბავი ტკივილი იყო და ამ ათი ათასობით ბავშვების დახოცვა კი ნაკლებად. უაქციო სიტუაციაა “გასატელევიზორებული” თუნდაც ობიექტურ რუსთავი 2 ისა არ იყოს. მთელი მსოფლიო ხომ მოიცვა ამ ტერორიტულმა აქტებმა, ბრუსელიც საგანგებო სიტუაციში ვარდება დღემდე. ამ ფონაზე ქართველების ჩაწერილმა ვიდეომ კიდევ “დააშინა” ჩვენი ხალხი. მოკლედ მორიგი მაიმუნობა სახეზეა. ოთხმა “იდიოტმა” იბოდიალა და ატვირთა ვიდეო, მთელი ქვეყნის სალაპარაკო გახდა. ჩაერთო საგამოძიებო Uუწყებაც, წავიდა მშობლების, ახლობლების დაკითხვა და ა.შ. ”აიფონის” სარეკლამო რგოლი გამახსენდა. ჩვენი მაღაზიის ფილიალი თუ როგორ გმობს “ტიგიცობას”, მთავარია “ბი-ბი-სიმ” გაშუქა მომხდარი ფაქტი _ “მარკეტინგ ინ ექშენ”. ყველაფერს ამასხარავებენ სერიოზულ ამბავსაც, მაგრამ გამოწვევა თავად ამ სიტუაციიდან ხდება. შარჟი სერიოზულ თემაზე რეალური დაშინების საგანი გახდა. ამიტომაც ირონიაც სერიზულში გადაიზარდა და აეწყო რუსთავი 2-ის სასამართლო პროცესებივით. ამ ორომტრიალში თურქეთმა რუსეთის ვერთფენი ჩამოაგდო, ატეხილი ალიაქოთი კი ჩვენი უვიზო რეჟიმის დაწესებას დაემთხვა. თავისუფალი მიმოსვლა ხელის შემწყობი ფაქტორია ყველასთვის. იტალიამ კიდევ რატიფიცირების ხელშეკრულება მოახდინა საქართველოსთან, ჩვენი “მაკარონკების” იმედი კი მქონდა. მარტო დარჩა ბელგია ეპატიება მის მდგომარეობაში. თურქეთს ერთი თვითფრინავი რომ ჩამოეგდო კიდევ გული მომეფხანებოდა. რას მიძვრები რომ მიძვრები სხვის ტერიტორიაზე? ახლა არ დაშინდეს თურქეთი რუსეთის სანქციებით. ერთერთ სააგენტოში ინფორმაციაც გაჟღერდა “აია სოფია” დაუბრუნონ მართმადიდებლურ ეკლესიასო. აწი იმდენ სისულელს მოვისმენთ რუსეთის მხრიდან თურქეთის საქცილეზე. ერდონაღი არ ჩერდება, რუსეთისთვის ბოსბორის და დარდანელის დახურვას აპირებს სამხედროს გადაზიდვისთვის, მოკლედ რომ ითქვას რუსულ ხომალდებს არ უშვებს. ეკონომიკური სანქციების მერე აბა თურქებს რა ეგონათ. ხელოვნურად შექმნილი დაძაბული ვითარება ორივე ქვეყნის იმიჯზე მსოფლიოს თვალში კატა-თაგვობანას თამაშს გვაგონებს. კიდევ ერთი ქვეყანა აღმოჩნდება დათვის ბრჭყალებ ქვეშ. თუმცა შინაური რომ მოგეგექცევა ისე სხვისგან რას უნდა ელოდო, ლარი თვრამეტი თეთრი უნდა გვეყოს თურმე დღეში ამას ჯიპზე შემომჯდარი ქალი გვეუბნება. გუგული ისევ გუგუნებს _არადა არ დასრულდა თემა ოჯახისთვის საკმარისი თანხაზე, ახლა უნდა შევეკითხოთ ოცნების წარმომადგენელს როდის ბაზარში წავიდეთ? რა დავხარჯოთ? როგორ ვიმყოფინოთ თვის ბოლომდე შემოსავალი? მთელი მეორე საუკუნეა მიდის კამათი საკვების დაკმაყოფილებაზე. წინათ ნანული ახლა გუგული, მას შეემატა რიმა, მერე მოვა ნათელა, მზექალა და ა.შ. დაუსრულებელი ჭკუის სწავლება ყველას მხრიდან ცოტა უხერხულია იმ ადამიანებისგან ვინც შეცდომას შეცდომაზე უშვებს. გადაღების მოეადანზე არც ისე ხშირად ვარ თუ რეკლამებს არ ჩავთვლით. ახლა მიწევს კიდევ საინტერსო ფილმის გადაღებაზე დასწტრება და ვწმუნდები იმაში მარტო თეატრი კი არა ცხოვრებაც კინოა.