ავტორი: ლუკა მელაშვილი
მზიანი ამინდია. ზოგი ჩქარი ნაბიჯით მიუყვება ქუჩას, ზოგი კი ჯიბეებში ეძებს ჯერ კიდევ უპოვნელ ნივთს. ჰორიზონტზე გამოჩნდა უფასო სასადილოში მოსიარულე "ქარავანი" ჭურჭლით ხელში. ხმამაღლა საუბრობენ და განიხილავენ, თუ რა კერძი შეიძლება იყოს დღეს სასადილოში. ერთ-ერთი გაცრეცილკაბიანი ქალი თანმხლებს ეუბნება :
- გოგო დღეს სუპია.
- არა გოგო სუპი კი არა, ლობიო, ლობიო.
მიუყვებიან გზას ცხარე კამათით და თან მიაქვთ ცარიელი ჭურჭელი.
ფეხბურთის ახლად გარემონტებულ მოედანზე ბავშვები თამაშობენ.
მზე არემარეს ათბობს. ახლად ამოწვერილი ბალახი მანიშნებელია გაზაფხულის მოსვლის. ჰაერში ტრიალებს ყვავილთა ნარევი სურნელება.
უკან მოემართებიან ქალბატონებიკერძებით სავსე ჭურჭლით და ნატეხი პურით ხელში. მოდიან, თან მადიანად ილუკმებიან და ისევ უმტკიცებენ ერთმანეთს რაღაცას. ყველა გამალებით ცდილობს საკუთარი სიმართლის დამტკიცებას. ხმამაღალ ნათქვამ სიტყვას მადიან ლუკმას აყოლებენ, ძუნძულით მოსდევენ ქუჩის მაწანწალა ძაღლები და კუდის ქიცინით არ ცილდებიან ლუკმა-ლუკმით მოსიარულე ქალბატონებს. ქალები კი ისე არიან კამათით გართულნი, რომ ვერც კი ამჩნევენ ცხოველების სიახლოვეს.
ქუჩის ოთხფეხა მეგობრებივით დაეძებენ ადამიანები ქრონიკული სიღარიბისგან თავის დაღწევის გზებსა და ბედნიერებას. ვინ იცის, როდის გაწყვეტს სიკვდილი რუტინული სიცოცხლის ძაფს?!
ისევ უფასო კერძების მოლოდინში, ისევ უფასო სასადილოს რიგში...
იმედით ანთებული თვალები...
უკეთეს ყოფაზე ფიქრი...
დაწერეთ კომენტარი