ავტორი: თამთა ჯინჯოლავა
დამელაპარაკე და მითხარი ღმერთო,
რატომ ვხედავ შვილების გარდერობში ემიგრანტი დედების სევდასან რატომ ასდის მათტანსაცმელს სკლეროზიანი მოხუცების სუნი?
როგორ შეაძლებინებ ხოლმე დედებს მძიმე და გორგოლაჭებიანი ეტლებით პარკებში ქროლვას ? როგორ შეაძლებინებმეტანიისთვის მოსადრეკი მუხლების მოხრას კიბეების მოსახეხად?
რას გთხოვენ დედები ძილის წინ ? ბედს იწყევლიან თუ მაინც უხარიათ სამუშაოს ქონა ღმერთო?
იმ უსუსურ მოსავლელ მოხუცებს პატრონებს რატომ ეძახიან ღმერთო?
რა ტკივათ ყველაზე მეტად იქ დედებს ? მუხლები, წელი თუ შვილების უნახავი თვალები ღმერთო?
რაზე იცინიან ხოლმე იქ ? რა უხარიათ ხოლმე ? საათს თუ უყურებენ ღმერთო ?
შენ თუ დაგეძებენ ? თუ გსაყვედურობენ ხოლმე? თუ აქვთ შენი ანგელოზების იმედი ღმერთო ?
მაინც რა ღირს ემიგრანტი დედებისახალგაზრდობა ღმერთო? რამდენოთახიან ბინად და ბროლის ჭაღებად უნდა დახურდავდეს უცხოობაში გატარებული წლები ?
დამელაპარაკე ღმერთო! რამდენმა შვილმა უნდა მიიღოს განათლება , ან მერამდენეშვილიშვილის პამპერსს უნდა გაყვეს ჩუმად ნაჭამი ორცხობილის სიმყრალე ?
დამელაპარაკე ღმერთო! მითხარი , რა დრო უნდა გავიდეს იმისთვის,რომ შვილებმა დააბრუნონ დედები?!
დაწერეთ კომენტარი