ბლოგები

”ბახი თავის მოსწავლეებს სთხოვდა მიდგომოდნენ ინსტრუმენტულ ხმებს, როგორც პიროვნებებს, ხოლო მრავალხმიან ინსტრუმენტულ ნაწარმოებს, როგორც საუბარს ამ პიროვნებებს შორის. თანაც მოითხოვდა, რომ ყველა მათგანს თავის დროზე ელაპარაკა და თუ არაფერი ჰქონდა სათქმელი, სჯობდა ჩუმად ყოფილიყო და თავის რიგს დალოდებოდა” (ეიზენშტეინი)




მთავრობასთან ერთად ხშირად მიწევს ყოფნა. თითქმის ყოველდღე. ერთად ვცურავთ ვაკის აუზზე.

ერთად ვცურავთ, ერთად ვიხდით და ვიცვამთ. პირადად მე იქ, გასახდელში, არაერთხელ დამისკვნია - მცირეოდენ განსხვავებას თუ არ ჩავთვლით, ყველანი ერთნაირები ვართ - ჩინიანებიც და უჩინონიც.

მაგრამ ეს მხოლოდ გასახდელში. აუზიდან გამოსვლის შემდეგ კი მთავრობა სხვანაირად იქცევა ხოლმე. ზოგიერთს აქ ხვდება დიდი შავი ჯიპი, საიდანაც გადმოსული დაცვის ბიჭი კარს უხსნის და ელოდება - სანამ ”პიჟამოიანი მინისტრი” ფეხს აწევს და შავ მანქანაში შეძვრება.

საშინლად მაინტერესებს, როგორ ამართლებენ ამ მიზანსცენას. რა ვნებაა ეს - იცოდე, რომ ათასი კაცი გიყურებს, როგორ უჭირავთ შენთვის მანქანის კარი და ეს გსიამოვნებდეს, მოგწონდეს ”ზევიდან ქვევით ყურება” და ძალაუფლების დემონსტრირება. რა ტრავმამ განაპირობა ეს მამაძაღლობა? და როგორ შეიძლება კაცი, რომელსაც ასეთი ტრავმები აქვს, რაღაცას მართავდეს?

არადა მეორე, ამის საპირისპირო ვნებაც ხომ არსებობს? სურვილი, იგრძნო თავი ისეთად, როგორიც სხვაა, ცოტა ხნით მაინც დატოვო, მიაგდო შენი პერსონა და სხვას შეუერთდე? ვიღაც ამ გრძნობას სიყვარულს ეძახის, ვიღაც თანასწორობის ეროტიკას. ეიზენშტეინი, საერთოდ, ექსტაზს უწოდებდა, მისი კოლეგა, რუსული კინოავანგარდის ყველაზე დაუფასებელი რეჟისორი, ლევ კულეშოვი კი ამბობდა, კინოკამერას უყვარს მხოლოდ და მხოლოდ ის მსახიობი, რომელსაც პირდაპირი მზერა აქვსო.

ეს პირდაპირი მზერა ლაკმუსია. თუკი ადამიანს პირდაპირ ყურება შეუძლია, იგი არც კარს დაუჭერს ვინმეს და არც სხვას მოსთხოვს ასე მოემსახუროს. თანაც, არასამუშაო საათებში, სახალხოდ.

რა ვიცი, ასე მგონია. ყოველ შემთხვევაში, ჯერ არასდროს შევმცდარვარ ადამიანების მზერებში. ბოლოს და ბოლოს თავს კინემატოგრაფისტად მივიჩნევ და ასე კარგად არც არაფერი მისწავლია ცხოვრებაში.

ვაცლავ ჰაველის პირადი მდივანი, რომელსაც ზოგჯერ ”ჰაველის მრჩეველსაც” უწოდებენ, ვლადიმირ ჰანზელი, გასულ კვირაში ჩეხეთში ”წითელი ზონისთვის” გადავიღეთ (ვაცლავ ჰაველზე ვამზადებთ გადაცემას). კარლოვი ვარის კინოფესტივალზე იმყოფებოდა, სადაც მისი ცოლის, დოკუმენტალისტის, ფილმს აჩვენებდნენ.

ეს კარლოვი ვარი, თავისი გაუთავებელი კიბეებით და ციცაბო ბილიკებით, ჯოჯოხეთია ჩემი კუნთებისთვის. ძლივს მივაღწიე იმ ადგილამდე, სადაც გადაღება დაგვინიშნა - სასტუმრო ”ბრისტოლთან”. ცოტა ხანში აღმოჩნდა, რომ აქ ორი ”ბრისტოლია”, ერთს ”ბრისტოლი” ჰქვია, მეორე სასტუმროს - ”ბრისტოლ პალასი”. დაგვირეკა, თქვენ ”პალასთან” ხართ, შეგეშალათ, მაგრამ ჯანდაბას თქვენი თავი, მე თვითონ მოვალო. სრულიად ბუნებრივად მივიჩნიეთ მისი გადაწყვეტილება. მანქანით მოიყვანენ ალბათო, დაასკვნა ჩემმა პროდიუსერმა.

რამდენიმე წუთში მოვიდა. ფეხით ამოიარა ციცაბო აღმართი დაახლოებით 60 წლის კაცმა, ზურგჩანთით, ”სანდლებით” და პირდაპირი მზერით... ინტერვიუ რომ ჩავწერეთ, ფესტივალზეც ვისაუბრეთ ცოტა, ვურჩიეთ, აუცილებლად ენახა კრისტიან მუნჯიუს ”ბორცვებს მიღმა”, რომელსაც მეორე დღეს აჩვენებდნენ კონკურსგარეშე პროგრამით.

მუნჯიუს ფილმზე ბილეთები გაყიდული აღმოჩნდა. არადა ორი საათით ადრე მივედით კინოში. მოლარემ გვითხრა, შესასვლელთან სპეციალური რიგია. ადგილები თუ დარჩა, ხალხს შეუშვებენ და იქიდან სცადეთ შესვლაო. სხვა რა გზა გვქონდა. მიუხედავად იმისა, რომ ”ბორცვებს მიღმა” უკვე ნანახი მქონდა კანში, ძალიან მინდოდა წლის საუკეთესო ფილმი ”ზონელებსაც” ენახათ.

სეანსის დაწყებამდე რამდენიმე წუთით ადრე ჰანზელიც მოვიდა. ხელი დავუქნიე, მაგრამ არ ვიცი, ვერ დამინახა თუ მოერიდა რიგის დარღვევა. დადგა ”უბილეთოების რიგში” თავისი ზურგჩანთით. მერე კინოდარბაზის სტაფმა იცნო, გამოელაპარაკნენ. სკამი მიუტანეს და ასე დასვეს, რიგში.

დარბაზში ჩვენც შევაღწიეთ და ჰანზელმაც. ვუყურებდი კრისტიან მუნჯიუს ფილმს ძალაუფლების პერვერსიულობაზე და ვლადიმირ ჰანზელზე ვფიქრობდი... ჰანზელზეც და ვაცლავ ჰაველზეც, რომლის დაკრძალვაზე პრაღელმა კოლეგებმა მითხრეს, ისე მოკრძალებულად და სადად დაემშვიდობა ჩეხეთი, რომ მარტო ამის გამო წამოგივიდოდა ცრემლიო... ვფიქრობდი ჰაველის ძმაზე, რომელიც - ერთ-ერთი ყველაზე მდიდარი კაცი ჩეხეთში - მიყრუებულ სოფელში ცხოვრობს (ივან ჰაველიც გადავიღეთ ”ზონისთვის”)... ულოფ პალმეც გავიხსენე. მერე მიხეილ სააკაშვილი, შევარდნაძეზე რომ ქილიკობდა, მისმა დაცვამ ქუჩები გადაკეტა და ხალხს პრობლემები შეუქმნაო და, რა თქმა უნდა, ის მინისტრები, აუზზე რომ დადიან ჩემთან ერთად გრანდიოზული შავი ჯიპებით... ასე, ფიქრში, ის სცენა გამახსენდა, შარშანწინ რომ გათამაშდა ჩემს თვალწინ სტოკჰოლმის ერთ პარკში, რომელიღაც უფასო როკ-კონცერტზე. ლუდისგან სრულიად გათიშული შვედები, ბარბაც-ბარბაცით დგებოდნენ დახლთან კიდევ ერთი კათხა ლუდის საყიდლად. ზოგი, იქვე, ხესთან შარდავდა კიდეც, მაგრამ... რიგს მკაცრად იცავდა. პირველად ვნახე მთვრალების რიგი! მობარბაცე კაცების კარგად ორგანიზებული რიგი...

ამიტომაცაა, რომ შვედებმა დაიმსახურეს ულოფ პალმეს მსგავსი ხელისუფალი.

ვაცლავ ჰაველი დაიმსახურეს ჩეხებმა - შრომისმოყვარე და ”სადა” ჩეხებმა... ასე რომ დავცინოდით პრაღაში ”ესთეტი ზონელები”, ეს რანაირად იცვამენ, როგორი უგემოვნო ხალხიაო.

ჩვენ კიდევ... ჩვენ, ეტყობა, დავიმსახურეთ ეს მარაზმი - ფეოდალი-ხელისუფალი, რომელსაც ან ოქროს უნიტაზზე ჯდომა უყვარს, ანდა, უბრალოდ, სიამოვნებს, როცა თავის ვნებაზე ათამაშებს ქვეყანას... პირდაპირ არასდროს იყურება და ზევიდან დაგვცქერის.

რაც მთავარია, ჩვენ, ეტყობა, დავიმსახურეთ იმ საზოგადოებაში ცხოვრება, რომელსაც მოსწონს ზევიდან რომ უყურებენ და ფულის ჩამოყრას ჰპირდებიან.

არადა ამ მამაძაღლობისგან განთავისუფლება ადვილზე ადვილია - რიგში დგომა და პირდაპირ ყურება უნდა ვისწავლოთ!

აშშ-ის სახელმწიფო მდივნის ვიზიტის შემდეგ საქართველოში ბევრი ვარაუდობდა ადმინისტრაციულ-პოლიტიკური ვნებების მოთოკვას, მედიაზე წნეხის შემსუბუქებას და წინასაარჩევნო პროცესის ცივილიზებულ კალაპოტში მოქცევას. თუმცა, სამწუხაროდ, ბოლო ორი დღეა პროცესები საქართველოში ელვის უსწრაფესად და თანაც ყველაზე უარესი სცენარით ვითარდება.

ჰილარი კლინტონი სამხრეთ კავკასიას გაცილებულიც არ იყო, რომ საქართველოს კომუნიკაციების ეროვნული კომისიის გადაწყვეტილებით, ტელეკომპანია „მე-9 არხს" გაეთიშა მეტრული მაუწყებლობა, რომლითაც აღნიშნული ტელევიზია სულ ორი დღით სარგებლობდა შპს „სტერეო+“-სთან გაფორმებული კონტრაქტის წყალობით; იმავე დღეს, 7 ივნისს, კონტროლის პალატამ კოალიცია „ქართული ოცნების“ ლიდერი ბიძინა ივანიშვილი სამართალდარღვევათა სუბიექტად ცნო და შესაბამისი ოქმები გაუგზავნა სასამართლოს; ასევე იმავე დღეს პროკურატურამ ამომრჩეველთა მოსყიდვის ბრალდებით დააკავა კოალიცია „ქართული ოცნების“ აქტივისტები გრიგოლ ამბროლაძე, მიხეილ მესხი და მიხეილ ამაშუკელი.

გარდა ამისა, დამოუკიდებელ რადიომაუწყებლებს უსიამოვნო სიურპრიზი მოუმზადა კომპანია „თბილისის მიკროავტობუსმა“, რომელმაც 6 ივნისს თბილისის ქუჩებში მოძრავ რამდენიმე ათას მიკროავტობუსში ოპერატიულად დახსნა რადიომიმღებები და ნაცვლად ამისა, ავტობუსების სალონებში დაამონტაჟა სპეციალური მონიტორები, რომლებითაც მგზავრები მხოლოდ სარეკლამო ინფორმაციას მიიღებენ.

არადა, ეს ხდება იმ ფონზე, როდესაც საქართველოს ხელისუფლება აგრძელებს ჰილარი კლინტონის ვიზიტის მნიშვნელობაზე საუბარს, ხოლო სახელისუფლებო მედია დაუღალავად იმეორებს იმ მესიჯებს, რომლებიც სახელმწიფო მდივანმა ბათუმში შეხვედრების დროს რამდენჯერმე გამოთქმით წაიკითხა და მალევე გადასცა სამდივნოს სახელმწიფო დეპარტამენტის საიტზე გამოსაქვეყნებლად, რათა თავიდან აეცილებინა შემდგომი ინტერპრეტაციის საფრთხე.

„მოვუწოდებთ საქართველოს ლიდერებს, უზრუნველყონ კონკურენტუნარიანი კამპანია, რათა არჩევნები იყოს თავისუფალი და სამართლიანი - როგორც უშუალოდ არჩევნების დღეს, ასევე მანამდე დარჩენილი თვეების განმავლობაში,“- ეს ითქვა სტრატეგიული პარტნიორობის პლენარული სესიის გახსნაზე, რომელსაც პრემიერ-მინისტრ ნიკა გილაურის თამადობით, საქართველოს ლამის მთელი მთავრობა ესწრებოდა.

შემდეგ იგივე მოწოდება, ოღონდ ცოტა უფრო ვრცლად, ჰილარი კლინტონმა ერთობლივ პრესკონფერენციაზე მაღალი სტუმრის გვერდით მდგარ და ამ დონის ვიზიტით აშკარად კმაყოფილ მიხელ სააკაშვილსაც გაუმეორა.

„დღეს მე შევხვდი ოპოზიციური პარტიების ლიდერებს და საქართველოს დემოკრატიული განვითარების საქმეში მათი მნიშვნელოვანი როლი განვიხილე. ამერიკის შეერთებულ შტატებს სჯერა, რომ კონკურენტული ენერგიები და იდეები წარმართავენ დემოკრატიულ პროცესს; სამოქალაქო აქტიურობა, ღია დებატები და თანაბარი პირობები, მოქალაქეთათვის ინფორმაციის ხელმისაწვდომობა – ყველაფერი ეს ძალიან მნიშვნელოვანია იმ დროს, როდესაც საპარლამენტო არჩევნებისკენ და შემდეგ უკვე საპრეზიდენტო არჩევნებისკენ მიდიხართ“, – განაცხადა ბათუმის იუსტიციის სახლში ჰილარი კლინტონმა, რომელმაც იქვე მოუწოდა საქართველოს ხელისუფლებას, არ დაკარგოს დრო მომავალი საპარლამენტო არჩევნების პარალელურად ჩრდილოეთ კავკასიაში დაგეგმილ რუსეთის სამხედრო მანევრების საფრთხეზე საუბრით, რასაც, კონტროლირებადი მედიის საშუალებით, მანტრასავით იმეორებს და ოპოზიციის დისკრედიტაციისათვის მოხერხებულად იყენებს საქართველოს ხელისუფლება.

„დიახ, იქნება სამხედრო წვრთნები, მაგრამ ნამდვილად მნიშვნელოვანი მოვლენები ამ შემოდგომაზე საქართველოს შიგნით მოხდება, როდესაც ქართველი ხალხი არჩევანს გააკეთებს. მე ვერ მოვიფიქრებ ამაზე უფრო ძლიერ მესიჯს, რომელიც ვინმეს მსოფლიოში შეიძლება გაეგზავნოს“, განაცხადა სახელმწიფო მდივანმა და დასძინა: „ყველაზე გადამწყვეტი მომენტი არის არა სხვა ქვეყნის სამხედრო წვრთნები, არამედ საქართველოს არჩევნები და ეს ილაპარაკებს უფრო ხმამაღლა, ვიდრე რომელიმე სამხედრო წვრთნა, იმის შესახებ, თუ რას უჭერენ მხარს ქართველები; თქვენი სიმტკიცის, თქვენი სიძლიერის, დემოკრატიის მიმართ თქვენი ერთგულების შესახებ.“

რამდენიმე უსიამოვნო ფაქტის თანხვედრა, რაზეც ბლოგის დასაწყისში ვისაუბრე, შესაძლოა, ჯერ კიდევ არ იყოს საკმარისი საბუთი კატეგორიული დასკვნების გასაკეთებლად და იმის სათქმელად, რომ საქართველოს ხელისუფლება წონასწორობიდან გამოიყვანა ჰილარი კლინტონის დაჟინებულმა მოწოდებებმა და ახლა განზრახ იქცევა გამომწვევად. ანდა, პირიქით, მიხეილ სააკაშვილმა კვლავ თავისებურად, ერთგვარ პოლიტიკურ ინდულგენციად ჩათვალა კლინტონის ვიზიტი, სტუმრის მეგობრული ქათინაურები და კეთილი რჩევები. საქართველოს ხელისუფლება ასეთ ინტერპრეტაციებს ადრეც რომ მიმართავდა, ამაზე კარგად დაწერა თომას დე ვაალმა სტატიაში „კლინტონი საქართველოში მიდის“.

თუმცა, „მე-9 არხის" გათიშვა მეტრული სიხშირიდან, კონტროლის პალატის მიერ კოალიცია „ქართული ოცნების“ ლიდერის „სამართალდარღვევათა სუბიექტად“ განსაზღვრა, დაბოლოს პროკურატურის მიერ კოალიციის სამი აქტივისტის დაკავება, შეუძლებელია ჩაითვალოს იმ „ძლიერ მესიჯად“, რომლის გაგზავნასაც ჰილარი კლინტონი, აშშ-ის ადმინისტრაცია და, ზოგადად, დასავლეთის ქვეყნები შეიძლება მოელოდნენ საქართველოსგან მისი ისტორიისათვის ყველაზე „მნიშვნელოვანი არჩევნებისაკენ“ სავალ გზაზე.