ბლოგები

1. ოფიციალური ვერსია ასეთია: დანაშაულს ჩადიოდა რამდენიმე კაცი (პრეზიდენტის თქმით, ”კიბოს ცალკეული უჯრედები”), რომლებიც ამაში ფულს იღებდნენ. დამკვეთები კი ისინი იყვნენ, ვინც არჩევნების მოსაგებად ყველაფერს იკადრებს.

ამას არავინ ჭამს. რა ”ერთი დანაშაულებრივი ჯგუფი?” რის ”სისტემური პრობლემა?”

არანაირი სისტემური პრობლემა არ ყოფილა. სისტემას პრობლემა მაშინ გაუჩნდა, როდესაც ვიდეოები გამოაქვეყნეს. მანამდე გამართულად მუშაობდა. ზუსტად ისე, როგორც შემქმნელებს უნდოდათ.

თუ ვინმე ამაზე დავობს, მაშინ ის ან გონებაჩლუნგია და ან, პრეზიდენტ სააკაშვილის გამოთქმა რომ ვიხმაროთ, ნაძირალა.

არაოფიციალური ვერსია ასეთია: პატიმრების წამება ციხეში ბაჩო ახალაიას დროს დაიწყო, ქურდულ სამყაროსთან ბრძოლის საბაბით (იმიტომ, რომ ქურდების გაუპატიურება ”შეიძლება”.) შემდეგ ამან მალევე მიიღო სისტემური ხასიათი, იმიტომ, რომ კაცს რომ ხელში „დუბინკას“ დააჭერინებ და ეტყვი - აი, იმას გაურჭეო, მერე აღარც შენ ხარ ადამიანი და აღარც ის. რა გააჩერებს მერე იმას? მით უმეტეს, როცა არც არაფერი აჩერებს. პირიქით - მერე აღმოჩნდა, რომ წამება ეფექტიანი იარაღია. კაცი რომ გიძალიანდება და გეუბნება, ჩამსვი ციხეში, არ მოგცემ ფულსო, მაშინვე უფრო დამყოლი ხდება, როდესაც ვიდეოს აჩვენებენ და ეუბნებიან - აი, ეხლა ეს დაგემართებაო.

ბაჩო ახალაიას მერე ეს პრაქტიკა ჯერ დიმა შაშკინის დროს გაგრძელდა, მერე კი იმ ქალის. ეს არ ყოფილა ”კიბოს ცალკეული უჯრედები”. ეს იყო გაქანებული მეტასტაზები.

საქართველო წლების განმავლობაში ძუძუს აჭმევდა და სასათბურე პირობებს უქმნიდა ქვეწარმავლებს და ტარაკნებს, რომლებიც ციხეში ყოველდღე აწამებდნენ ჯერ ქურდებს, მერე კი ბავშვებს და ფსიქიურად დაავადებულებს.

2. მოხსნეს მინისტრები? არა! ახალაია ”შეძრწუნებული” გადადგა და თქვა, შემაწუხა ამ სინდისმა, ვერ აღვკვეთე ის, რაც ჩემს მერე მოხდებოდაო. წავალო.

მანამდე კი ის ქალი გადადგა - მე ძალიან ვწუხვარ და არ აქვს მნიშვნელობა, ვისი ორგანიზებული იყო ეს ყველაფერიო. იცი რა? აი, ძალიან, დიდი მნიშვნელობა აქვს, თუ ვისი ორგანიზებული იყო ეს ყველაფერი.

ვისი ორგანიზებულიც იყო, ის კი არ უნდა გადადგეს ”შეძრწუნებული” და ”შეწუხებული”, არამედ პასუხი უნდა აგოს.

ის, რომ ”ამიერიდან ტუღუში და ზღულაძე დაამყარებენ წესრიგს”, არ ნიშნავს იმას, მანამდე წლების განმავლობაში მიმდინარე უსასტიკესი დანაშაულების გამო მხოლოდ პატარა ტარაკნები უნდა გაიჭყლიტონ.

და იმ სტრუქტურების ხელმძღვანელები, რომლებსაც ზოგადად დანაშაულის, და მით უმეტეს ასეთი ამაზრზენობის და კიდევ უფრო მით უმეტეს, ყველასთვის ცნობილი და ანგარიშებში მითითებული დანაშაულის აღკვეთა და გამოვლენა ევალებოდათ? ეგ სისტემა კარგად მუშაობს? რეაგირება მოახდინეს? თავის ადგილზე უნდა იყვნენ?

3. რამდენჯერმე წავიკითხე - ”აქამდე რატომ არ იღებდით ხმას, ეხლა აღშფოთდით, ხო? რა, არ იცოდით აქამდე?” იცი რა? ციხეში რომ ხალხს აწამებდნენ ყველას სმენოდა, მაგრამ ”სმენოდა” ერთია და ის მეორეა, სახეზე რომ გაუპატიურებულ ბავშვს აგაფარებენ. ხო, ადამიანის ბუნებაა ეგეთი, სანამ არ ნახავ, ვერ ხვდები ბოლომდე რაზეა ლაპარაკი. აქამდე რომ არ იღებდა ხალხი ხმას, ცუდია, მაგრამ რა, ეხლაც არ ამოიღოს?

4. და კიდე ”რაც ვნახეთ საშინელებაა, მაგრამ...” რა მაგრამ? არავითარი მაგრამ. ”მაგრამ, თუ პატიმრების ბედი ადარდებდათ, თვეების განმავლობაში რატომ არ გამოაქვეყნეს?” შეიძლება არ ადარდებდათ. მაგრამ, ვინც ამას ამბობს, არც მათი უმეტესობა დარდობს პატიმრებზე და უფრო მეტს იმაზე ფიქრობს, თუ როგორ მოწმინდოს დამნაშავეებს პირიდან სისხლი.

5. აუ, და კიდე საუბრები იმაზე, რომ ”აჰ, ნეტავ ამან კრიმინალური მენტალიტეტის დაბრუნება არ გამოიწვიოს”. მაგის ნიშნები ჩანს სადმე? იმ აქციაზე მყოფი ახალგაზრდა ”მეტალიკის” მაისურს გაიხდის და განაბობას დაიწყებს? და, საერთოდ, წამება სპობს ქურდებს? კრიმინალს სწორედ ისეთი ჰუმანური სასჯელაღსრულების დაწესებულებები კლავს, საჩვენებლად რომ ჰქონდათ ამათ აფარებული. ნორვეგიის გაპრიალებულ ციხეებს, ბათუმის ოჯახური სასტუმროების დიდ ნაწილს რომ ბევრად ჯობია, რეციდივიზმის ერთ-ერთი ყველაზე მცირე მაჩვენებელი აქვს მსოფლიოში. ქურდები კი სტალინის საპყრობილეებში გაჩნდნენ.

კიდევ იცი რა? რამდენიმე წლის წინ ბინა გამიქურდეს. არც დავფიქრებულვარ, ისე დავრეკე პოლიციაში. რომ ეპოვნათ და ციხეში ჩაესვათ, კმაყოფილი ვიქნებოდი. ახლა? არც დავრეკავდი და თავისით რომ მოეყვანათ და სახეზე მცოდნოდა ვინაა, ვეტყოდი - არაა ეგ, შეგეშალათ-მეთქი. შხამადაც შეერგოს ჩემი წვალებით ნაყიდი კომპიუტერი და მაშინდელი ჩემი საყვარელი მინიდისკ პლეიერი. მაგისთვის, რაც იმ ჯოჯოხეთში ხდება, მე ადამიანს ვერ გავწირავ. გამოდის რომ მენტალიტეტი ქურდული გამიხდა, არა?

6. აჰ, და კიდევ ”ვიღაცეები ამ ტრაგედიას პოლიტიკური ნიშნით იყენებენ”. ბებიათქვენისამ! აბა, რას იზამენ?!

7. და ბოლოს. ტყუის ყველა, ვინც ამბობს, რომ რამე ძალიან გაუკვირდა. ციხეში რომ საშინელებები ხდებოდა, ამის შესახებ გაეგო მთელ საქართველოს. კი, ერთია ”გაეგო” და ”სმენია” და მეორეა, ვიდეოებს რომ ნახავ. კი, ბევრი ვერც წარმოიდგენდა არაადამიანობის იმ დონეს, რაც კადრებშია ნაჩვენები, მაგრამ გაოცებას მხოლოდ სისასტიკის და სადიზმის დონე იწვევს და არა ის, რომ თურმე ეს ხდებოდა.

8. სააკაშვილმა თქვა: ”მინდა იმ ადამიანებს მივმართო, ვინც ამას აფინანსებდა: ხომ არ შეიძლება ყველაფერი არჩევნებში გაიცვალოს და ყველაფერი ხომ არ შეიძლება პოლიტიკური დივიდენდებისთვის იყოს".

მიმართვა თუ უნდა, ჩვენ რას გვეუბნება? მიმართოს! ”იმ ადამიანების” სანახავად წასვლა შორს არ მოუწევს.

2004 წლის აპრილში CBS-ის პროგრამა „60 წუთში“ გამოქვეყნდა ფოტოები, რომლებიც ასახავდა ბაღდადის აბუ ღრაიბის ციხეში ერაყელი პატიმრების წამებისა და უკიდურესი შეურაცხყოფის ფაქტებს ამერიკელი ჯარისკაცების მხრიდან. ამ შემაძრწუნებელი ფოტოების გამოქვეყნებამ უდიდესი სკანდალი გამოიწვია ამერიკის შეერთებულ შტატებსა და მთელ მსოფლიოში.

18 სექტემბერს ღამით გავრცელებული ინფორმაციის თანახმად, ევროპულ სტრუქტურებში „ახალი აბუ ღრაიბი“ უწოდეს საქართველოს ციხეებში პატიმრების (მათ შორის, არასრულწლოვანი პატიმრების) წამების ამსახველ ვიდეომასალას, რომელიც „მეცხრე არხმა“ და „მაესტრომ“ გამოაქვეყნეს. 19 სექტემბერს სასჯელაღსრულების, პრობაციისა და იურიდიული დახმარების მინისტრმა ხათუნა კალმახელიძემ გადადგომის განცხადება დაწერა, ხოლო მთავარმა პროკურორმა მურთაზ ზოდელავამ განაცხადა, რომ დაკავებულია სასჯელაღსრულების დეპარტამენტის ათი თანამშრომელი.

მასალის გამოქვეყნებიდან რამდენიმე საათში საპროტესტო აქციები გაიმართა თბილისში, ბათუმში, ფოთში, ქუთაისში, ზუგდიდში, თელავში...

საერთო მღელვარების ფონზე გაჩნდა საფრთხე, რომ არჩევნებამდე დარჩენილ ათიოდე დღეში საზოგადოებრივი პროტესტი უმართავი გახდეს და ხელისუფლებას არჩევნების გადადების მიზეზი მიეცეს.

საგანგებო მდგომარეობის გამოცხადებისა და არჩევნების გადადების საფრთხეზე საუბარი პირველად ლოპოტის ხეობაში ჩატარებული სპეცოპერაციის შემდეგ დაიწყო. პატიმართა წამების ამსახველი ვიდეომასალის გამოქვეყნების შემდეგ კი საზოგადოებრივ და საინფორმაციო სივრცეში არჩევნების გადადების საფრთხეზე მითითების ახალი ტალღა წარმოიქმნა.

ამ შიშს, რომ მიხეილ სააკაშვილი არჩევნების გადადების საბაბს ეძებს და, შესაძლოა, თავადაც ქმნის - ასაზრდოებს პრეზიდენტის არაადეკვატური დამოკიდებულება საპარლამენტო არჩევნების მიმართ: 1 ოქტომბრის გამოცხადება დიდგორის ომის დღედ, პოლიტიკური ოპონენტების მიმართ გამოთქმული ბრალდებები და ეპითეტები („წარსულში დაბრუნების მსურველი ძალა“, „რუსეთის ინტერესების გამტარებლები“, „მღრღნელები“, „მუმიები“...) და მიხეილ სააკაშვილისავე მოწოდება, რომ ნაციონალურმა მოძრაობამ არჩევნები ნებისმიერ ფასად უნდა მოიგოს.

ჩვენ არ გვაქვს გამოცდილება, როგორ იქცევა ნაციონალური მოძრაობა, როდესაც პოლიტიკურ სივრცეში არსებობს, ერთი მხრივ, სააკაშვილის საპირწონე ლიდერი და, მეორე მხრივ, სახელისუფლო პარტიის საპირწონე პოლიტიკური ოპოზიცია. ამიტომ, საზოგადოებაში თანაარსებობს ორი მოლოდინი: რომ ნაციონალური მოძრაობა შეეცდება არჩევნების მოგებას ნებისმიერ ფასად; და რომ, შესაძლოა, 1 ოქტომბერს არჩევნების ჩატარება სულაც აღარ შედიოდეს არსებული ხელისუფლების ინტერესებში. აქვე გავიხსენებთ, რომ ვარდების რევოლუციის შემდეგ საქართველოში ყველა საპრეზიდენტო და საპარლამენტო არჩევნები კონსტიტუციური ვადების დარღვევით ჩატარდა.

ამ ვითარებაში, განსაკუთრებულ ყურადღებას იმსახურებს 18 სექტემბერს, „მეცხრე არხის“ ღამის სპეციალურ საინფორმაციო პროგრამაში, ამავე ტელევიზიის ბრიუსელის ოფისის წარმომადგენლის, გიორგი ფოფხაძის პირდაპირი ჩართვა (00:43). სწორედ ფოფხაძემ მიაწოდა პატიმრების წამების ამსახველი ვიდეოჩანაწერები „მეცხრე არხსა“ და „მაესტროს“. ფოფხაძემ განმარტა: „რატომ მოხდა ამ ვიდეოს გასაჯაროება და როგორ მოხვდა ვიდეო ჩვენთან? ადამიანი, ვინც ეს ვიდეო გადაიღო, იყო მერვე საპყრობილის ზედამხედველი, ვლადიმერ ბედუკაძე. ამ ადამიანმა მიატოვა სამსახური, წამოვიდა ბელგიაში და მოითხოვა თავშესაფარი. ვლადიმერ ბედუკაძის არსებობის შესახებ მე გავიგე, როცა დამიკავშირდა შინაგან საქმეთა სამინისტროს ძალიან მაღალი ჩინოსანი. მე, უბრალოდ, მის სახელს და გვარს ვერ დავასახელებ, მისივე უსაფრთხოებიდან გამომდინარე, რადგან ახლაც იქ მუშაობს. მან მითხრა, რომ არსებობს ასეთი ვიდეო. მე ვკითხე - „მე რატომ?“ „იმიტომ, რომ თქვენ ხართ „რადიო ფრანსის“ ჟურნალისტი, ამდენი წელია, ევროპაში მუშაობთ.“ როგორც ჩანს, ვიღაც სინდისმა შეაწუხა. ამას ევროპულ სტრუქტურებში უკვე დაარქვეს ახალი აბუ ღრაიბი“.

ამ ინფორმაციის გამოქვეყნების შემდეგ სამი მიმართულებით შეგვიძლია ვიფიქროთ:

1. გიორგი ფოფხაძე არ ამბობს სიმართლეს, როდესაც სკანდალური მასალის შესახებ ინფორმაციის გამჟღავნებას შინაგან საქმეთა სამინისტროს მოქმედ მაღალჩინოსანს მიაწერს.

2. თუ გიორგი ფოფხაძე მართალს ამბობს (რაში ეჭვის შეტანის მიზეზს პირადად მე ვერ ვხედავ, მათ შორის, საქმის დელიკატურობის და მნიშვნელობის გათვალისწინებით), გამოდის, რომ შინაგან საქმეთა სამინისტროში არის მაღალი თანამდებობის, სულ ცოტა, ერთი პირი, რომელიც დაინტერესებულია, რომ არჩევნებამდე ათიოდე დღით ადრე მომაკვდინებელი დარტყმა მიაყენოს საქართველოს დღევანდელ ხელისუფლებას.

3. შინაგან საქმეთა სამინისტროს მაღალჩინოსანი, რომელმაც ფოფხაძეს დაურეკა და ვიდეომასალის არსებობის შესახებ აცნობა, მოქმედებდა იმ გეგმის შესაბამისად, რომელიც საქართველოს პრეზიდენტთან არის შეთანხმებული და მიზნად ისახავს არჩევნების წინ მძლავრი საპროტესტო ტალღის აგორებას.

ამ ვერსიებიდან რომელია სანდო და მართალი, რამდენიმე დღეში გამოჩნდება. თუმცა, საღი აზრის პრინციპიდან გამომდინარე, არც ერთი ქვეყნის ლიდერს არ უნდა ამოძრავებდეს განზრახვა, რომ ისტორიას შემორჩეს, როგორც „ახალი აბუ ღრაიბის“ ავტორი.