Accessibility links

რადიო თავისუფლება რადიო თავისუფლება

ფარისევლობა და კანონი


სულ ”როკო და მისი ძმები” მახსენდება. ჩირო რომ გაიქცევა პოლიციაში თავისი ძმის დასაბეზღებლად.

ამ ჩიროზე - მეოთხე ძმაზე, ააწყო ფილმი ლუკინო ვისკონტიმ . ”ალფა რომეოს” ქარხნის მუშით დაასრულა სურათი, რადგან სჯეროდა, რომ იტალიას ნათლიდედებისა და ნათლიმამების კულტისგან სწორედ ჩირო - მიწიერი სამოთხისთვის მებრძოლი იტალიელი კომუნისტი გაათავისუფლებდა.

მაგრამ ჩირო მეტისმეტად უფერული გამოვიდა. ხალხს როკო დაამახსოვრდა - მორწმუნე ”იდიოტი”, რომელმაც ძმის (”მოყვასის”) გადასარჩენად საკუთარ ბედნიერებაზე თქვა უარი... ის როკო, ფილმის ერთ ეპიზოდში თვალი რომ გაგვისწორა და გვითხრა: ”მე არ მჯერა ადამიანების მიერ მოგონილი კანონების, არ მჯერა ადამიანების მიერ მოგონილი სამართლის”.

60-იან წლებში, ნათლიდედებისა და ნათლიმამების სამყაროში როკო-დელონის კულტი დამკვიდრდა; იტალიაში ჯერ მხოლოდ იწყებოდა ბრძოლა მაფიის წინააღმდეგ. ეს მაფიოზები კვირის წირვებს არ აცდენდნენ, ტაძართან რომ ჩაივლიდნენ, პირჯვარს გადაიწერდნენ ხოლმე და უფალს შენდობას სთხოვდნენ. როკოს მსგავსად, არც მათ სჯეროდათ ადამიანების მიერ მოგონილი კანონების. უმაღლესი სამართალი მათთვის მხოლოდ ზევით იყო, სასუფეველში... და, რა თქმა უნდა, კათოლიკურ ტაძარში, სადაც თავიანთი მოძღვრისგან ათასნაირ დარიგებას ისმენდნენ.

70-იან წლებში პადრე ოგოსტინო კოპოლას ათი წელი მიესაჯა მაფიასთან თანამშრომლობისა და ადამიანის გატაცებაში მონაწილეობისთვის. სასულიერო პირებს იყენებდნენ გატაცებულთა ოჯახის წევრებთან მოლაპარაკებებისთვის და არც თუ ისე იშვიათად, ”ჰონორარსაც” უხდიდნენ ამაში.

იტალიამ დიდი და სისხლიანი გზა განვლო 1982 წლამდე, როცა ცოლ-ქმარ დალაკიეზას მკვლელობის შემდეგ, პალერმოს არქიეპისკოპოსმა სალვატორე პაპალარდომ ჩაატარა მესა, რომელსაც იტალიელებმა ”ანტიმაფიოზური” შეარქვეს. პაპალარდო პირველი იყო, ვინც ხმამაღლა გამოაცხადა ცოდვილად ყველა, ვინც მაფიასთან თანამშრომლობდა, ვისაც რაიმე კავშირი ჰქონდა ძალადობასთან. პაპალარდოს წირვაში არავითარი ”ერთის მხრივ, მეორე მხრივ” არ ყოფილა, არავითარი ”ასეა, მაგრამ...”, არავითარი ტკბილ-ტკბილი სიტყვები საყოველთაო მშვიდობაზე... კარდინალი მკაცრი და პირდაპირი იყო. ამბობენ, რომ ”ანტიმაფიოზური წირვის” დასრულების შემდეგ დანაშაულის რიცხვი სამხრეთ იტალიაში მკვეთრად შემცირდა.

ეს ”ასეა, მაგრამ...” მუდმივად გვესმოდა ამ დღეებში ხელისუფლებისგან, ოპოზიციისგან. ”ოპოზიციის პრეტენზიები მისაღებია, მაგრამ...”; ”არავინ უკრძალავს ოპოზიციას აქციების გამართვას, მაგრამ...”; ”გეთანხმებით, სპეცრაზმი ცუდად მოიქცა, როცა ”მიშა, მიშას” გაიძახოდა, მაგრამ...”; ”რა თქმა უნდა, ცუდია ჟურნალისტის ცემის ფაქტი, მაგრამ...”; ”გეთანხმებით, საშინელებაა, როცა ხელკეტებს ურტყამდნენ ნიკა ავალიანს, მაგრამ”... ინტონაცია იმდენად ერთნაირი იყო, რომ ინგა გრიგოლიამ ვეღარ მოითმინა და პირდაპირ მიახალა ნინო ბურჯანაძეს, თქვენ თითქმის იმავეს აკეთებთ, რაშიც ხელისუფლებას ედავებითო.

ჰოდა, აბა ”ერთნაირინტონაციიანი” ხალხის შერიგებაზე ადვილი რა არის?!

აი, საპატრიარქომ ხომ შეძლო იმ ახალგაზრდების შერიგება, რამდენიმე დღის წინ ერთმანეთს რომ დაერივნენ? უფრო სწორად, დაერივნენ ნიკა ავალიანს, რადგან ნიკა ერთი იყო, ისინი კი, ვინც უკან მოსდევდა, ”მრავალნი”... ყველამ ვიხილეთ ეს ამაზრზენი დევნა, რომელიც ისე უნდა დავგმოთ, რომ არავითარი ”მაგრამ” არ მივაყოლოთ. სამწუხაროდ, ვერ ვნახეთ იმის ამსახველი კადრები, თუ როგორ სცემენ, თუ ”გაუპატიურებით ემუქრებიან” დაპატიმრებულ ახალგაზრდებს. მაგრამ ხელისუფლებას საზოგადოების ერთ დიდ ნაწილში ისე აქვს გატეხილი სახელი, რომ ამის დასაჯერებლად ”დამამტკიცებელი კადრები” არც გახდა საჭირო.

გახსოვთ ნიკა ტაბატაძე და ზაზა შენგელია რომ მიიყვანეს 2002 წელს ტაძარში და ”რუსთავი 2”-ისა და პირველი არხის ”მტრობას” რომ ბოლო მოუღეს?

კარგია ეს. ეკლესია მტრობის, სიძულვილის, შურისძიების ვნების წინააღმდეგ უნდა გამოდიოდეს. არ მესმის იმ ლიბერალების, პატრიარქის სიტყვამ რომ გააღიზიანა - ვოცნებობ, რომ ამ ქვეყანაში არ არსებობდეს ციხეებიო... ეს ხომ ბუნებრივია? რატომ არ უნდა ოცნებობდეს ამაზე ადამიანი, რომლისთვისაც ღვთაებრივი სამართალი უფრო მაღლა დგას, ვიდრე ადამიანების მიერ მოგონილი?

ძვირფასო ქართველო ლიბერალებო, რატომ გაღიზიანდით საპატრიარქოზე, რომელმაც ხელისუფლებას იმ სამი ახალგაზრდის განთავისუფლება სთხოვა? რატომ გაღიზიანდით, როცა პანტომიმის თეატრს მოსთხოვეს (თუ სთხოვეს), არ დაედგა სპექტაკლი ”სახარების თემაზე”?

რატომ ხელისუფლებას არ მოსთხოვეთ პასუხი, როცა ასე ადვალად დამორჩილდა საპატრიარქოს თხოვნას? ანდა პანტომიმის თეატრის ხელმძღვანელს, ამირან შალიკაშვილს რატომ არ ჰკითხეთ, ბატონო ამირან, საპატრიაქროს რომ სთხოვთ, მობრძანდით და ჩაიბარეთ ჩემი სპექტაკლი... საპატრიარქო ცეკას პოლიტბიურო ხომ არ გგონიათო? ანდა, მარჯანიშვილის თეატრის ხელმძღვანელობას, პანტომიმის თეატრის სპექტაკლი რომ მოხსნა, რატომ არ გაახსენეთ, რომ ჩვენ ჯერჯერობით სეკულარულ ქვეყანაში ვცხოვრობთ და ეკლესიას არა აქვს კულტურის ”დისკრიმინაციის” უფლება?

ვისი გეშინიათ, ქართველო ჟურნალისტებო, რეჟისორებო, არტისტებო, პოლიტიკოსებო, სამართალდამცავებო? კანონის თუ ნათლიმამებისა და ნათლიდედების?

როკო მოგწონთ?

მაგრამ როკომ ხომ ყველაფერი დათმო ძმის (მოყვასის) გადასარჩენად? სიმდიდრე, ოქრო-ვერცხლი და ”ჩინ-მედლები”... პირადი ცხოვრება და კეთილდღეობა შესწირა.

თუკი ნათლიმამებსა და ნათლიდედებს შორის ასეთი ”როკოები” გეგულებათ, თუკი მათ შორის ბევრია ისეთი, ვინც უხერხულად გრძნობს თავს, როცა წმინდანებს ადარებენ და როგორც ხატს, ისე ეამბორებიან, მაშინ კიდევ არის საშველი. კიდევ არის იმის იმედი, რომ საქართველოშიც ჩატარდება ოდესმე ”ანტიმაფიოზური წირვა”, რომელზეც ავაზაკებს კანონის მორჩილებას და კონსტიტუციის პატივისცემას მოსთხოვენ.

თანაც ისე, რომ არავითარ ”მაგრამ”-ს არ მიაყოლებენ.

ბლოგერები

ყველა ბლოგერი
XS
SM
MD
LG