კი, რა თქმა უნდა, მათ წინააღმდეგობას უწევენ, რა თქმა უნდა, მათ სცემენ, ემუქრებიან, ქვეყნიდან წასვლას ურჩევენ, მაგრამ ახალგაზრდები მაინც ცეკვავენ. თან ბევრად უკეთესად ფლობენ თავიანთ სხეულს, ვიდრე ისინი, ვინც ძველისკენ, მომაკვდავისკენ ექაჩება.
ჟულიეტ ბინოშზე, როგორც არტისტზე პირველად სწორედ ბერლინის ფესტივალზე ჩავიქნიე ხელი., აი იმ ისტორიულ “ბერლინალეზე”, რომელიც უკანასკნელი იყო ფესტივალის წინა დირექტორისთვის და რომელიც პატრის შეროს გენიალური სურათის, “ინტიმის” გამარჯვებით დასრულდა.
“წლევანდელ ფესტივალზე ნამდვილად მივუახლოვდით იდეალურ ბალანსს - საკონკურსო და კონკურსგარეშე პროგრამებში წარმოდგენილი ფილმების 60 პროცენტი მამაკაცებმა გადაიღეს, 36 პროცენტი ქალებმა”
აბსოლუტურად დარწმუნებული ვარ, რომ ჩვენი ეროვნული კინოცენტრი არ მისცემდა ფულს რეჟისორ თეონა შტრუგარ მიტესკას ამ ფილმის გადასაღებად. უბრალოდ, საპატრიარქო აბობოქრდებოდა, მართლმადიდებელი შვილების დამცველები და ა.შ.
ერთ დროს, სანამ “ოსკარების” დაჯილდოების ცერემონიალს თებერვლის ბოლოს გადმოსწევდნენ, ბერლინის კინოფესტივალს “ოსკარების გენერალურ რეპეტიციას” უწოდებდნენ.
“გაყინულ ბერლინში, ყველგან ორპირი ქარი რომ უბერავს, ძაღლს რომ არ გაუშვებ გარეთ, კინოში სიარულისგან როგორ უნდა მიიღო სიამოვნება?..” - არაერთხელ უკითხავთ ჩემთვის...
ამ დღეებში გამოცხადდნენ ამერიკის კინოაკადემიის პრემიის, ”ოსკარის” ნომინანტები, ან, როგორც ბოლო დროს ამბობენ ხოლმე, ”ფინალისტები”.
ჩემნაირი პრეტენზიული კაცისთვის, ვისაც ფილმის ყურება მხოლოდ კინოთეატრში, სხვასთან ერთად უყვარს... უყვარს კარგი ხარისხის კინოპროექცია, კარგი ხმით და გამოსახულებით, ასეთი სიის შედგენა ნამდვილი ტანჯვაა.
2002 წლის ზამთრის ოლიმპიადის სკანდალი ჩვენთვის, ფიგურული სრიალის მოყვარულებისთვის, მსოფლიო რევოლუციის ტოლფასია.
კი, კი, ვიცი, რომ თაღლითი ტაქსისტები ყველგან არიან. ბევრს ვმოგზაურობ და უკვე აღარც ვაქცევ ყურადღებას გაიძვერა მძღოლებს, აეროპორტის გასასვლელთან, ფარისეველი ღიმილითა და საქმიანი მოძრაობებით რომ გზას ჩაგიკეტავენ და წაგჩურჩულებენ - ”ტაქსი დაგჭირდება?”.
ვფიქრობ, რომ დეპრესიისგან თავის დასახსნელად ფეხბურთის მოყვარულებმა კარგი კინო უნდა დაიხმარონ. „ლიტერატურისა და ეროსის შემდეგ ფეხბურთი ყველაზე დიდ სიამოვნებას მანიჭებს“, უთქვამს თურმე პიერ-პაოლო პაზოლინის.
ჩამოტვირთე მეტი
