ტერორი, როგორც საშუალება: რატომ გაანადგურა პუტინმა მარიუპოლი?

თანამედროვე ტერორიზმი სიმბოლიზმის გარეშე წარმოუდგენელია.

2001 წელს ალ-ყაიდამ გააჩაღა შეერთებულ შტატებში შენობების არაქაოტური განადგურება. ტერორისტებს სჯეროდათ, რომ მათ დაარტყეს კონკურენტის ყველაზე მტკივნეულ ადგილებს: პენტაგონი იყო ამერიკული ძალაუფლების სიმბოლო, ხოლო მსოფლიო სავაჭრო ცენტრის ტყუპი კოშკები - დასავლური კაპიტალიზმის, ფინანსური წარმატებისა და თავისუფლების განსახიერება.

სიმბოლიზმი ხელს უწყობს ტერორიზმის ინფორმაციული ეფექტის გაძლიერებას, რაც დამკვირვებელს ფსიქოლოგიურ ტრავმას აყენებს.

ოსამა ბინ ლადენს გაუჭირდებოდა ამერიკულ არმიასთან დაპირისპირება, მაგრამ 11 სექტემბრის საზარელი თავდასხმების წყალობით მან მიაღწია მაქსიმალურ შედეგს: ამერიკელთა მესამედზე მეტს ჯერ კიდევ ეშინია ტერორისტული თავდასხმების მსხვერპლობის. შიში ტრაგედიიდან ოცი წლის შემდეგაც შენარჩუნდა.

პუტინი იმავე მიღწევებზე ოცნებობს - დათესოს შიში და პანიკა წლების განმავლობაში, რაც შესანიშნავი ფონი იქნება იმპერიული ამბიციების რეალიზაციისთვის.

ვინაიდან მისი არმია მნიშვნელოვნად ჩამორჩება ნატოს ძალებს, ის იძულებულია ტერორიზმს მიმართოს. იძულებულია, რადგან ესმის თავისი სისუსტე. ითამაშებდა თუ არა პუტინი იატაკქვეშა თამაშებს და დაუმტკიცებდა ვინმეს რამეს, საკმარისი ჯარი და ფინანსები რომ ჰქონოდა ნატოს დასამარცხებლად? არასოდეს. პუტინი, რომლისთვისაც მხოლოდ ძალა და ქმედებაა მნიშვნელოვანი, უკვე დაიპყრობდა სასურველ ტერიტორიებს.

ამიტომ, დიქტატორს უწევს, აღადგინოს თავისი იმპერიის წარმოსახვითი სიდიადე ნაცნობი КГБ-ური მეთოდების გამოყენებით - დაშინებით, შანტაჟითა და მანიპულირებით. ეს მეთოდები მოიცავს ინფორმაციულ და ფსიქოლოგიურ ზემოქმედებას, რომელიც, პირველ რიგში, ჩვენი ცნობიერებისკენ არის მიმართული. და ცნობიერება არის არამატერიალური განზომილება, რომელშიც სიმბოლიზმი მნიშვნელოვან როლს ასრულებს.

ვინ არის ტერორისტის მთავარი სამიზნე?

ტერორისტები, როგორც წესი, ირჩევენ სიმბოლურ მიზნებს თავდასხმისთვის, რათა შთაბეჭდილება მოახდინონ და დათესონ პანიკა და შიში. ამის გამო, თანამედროვე ტერორიზმს თეატრს უწოდებენ, რაც უნდა ცინიკურად ჟღერდეს.

სქემა მარტივია: ტერორისტული ორგანიზაცია აწყობს ტერაქტს, მას მედია სრულყოფილად აშუქებს (რადგან ასეთი მოვლენა ყოველთვის სენსაციაა) და ათასობით ან მილიონობით მოქალაქე ადევნებს თვალს.

პარადოქსი ისაა, რომ ტერორისტების სამიზნე მსხვერპლი არის არა ის, ვისაც კლავენ, არამედ ისინი, ვისაც აშინებენ. სწორედ ამ უკანასკნელმა უნდა განახორციელოს საზოგადოებრივი ზეწოლა და მოსთხოვოს ხელისუფლებას ტერორისტების ულტიმატუმების შესრულება. ამიტომ, ამ კრიმინალებს არ აინტერესებთ ბევრი ადამიანის სიკვდილის დანახვა, მაგრამ ვნებიანად სურთ, რომ მათი სისასტიკე მაქსიმალურად ფართო აუდიტორიამ ნახოს. მასობრივი შიშის გამომუშავება ტერორისტების მთავარი მიზანია.

ვლადიმირ პუტინი ტერორიზმის ამ კანონებს თავის ყველა ომში აღიარებს. და უკრაინა არ არის გამონაკლისი. პირიქით, დანაშაულები უპრეცედენტო მასშტაბებს აღწევს. თითქოს კლასიკური ტერორისტული ტექნიკის მიხედვით, პუტინი გასცემს ბრძანებებს დაბომბონ სამოქალაქო ობიექტები და რაც უფრო დაუცველი იქნება ხალხი, მით უკეთესი. მისი ამორალურობის განუკითხაობამ თითოეულ უკრაინელამდე უნდა მიაღწიოს, რათა ეშინოდეს და უარესის მოლოდინი ჰქონდეს.

ხოცვა-ჟლეტა „მარიუპოლში“

დაბომბილი სამშობიარო და მარიუპოლის ბავშვთა საავადმყოფო ძლიერ ფსიქოლოგიურ შოკად იქცა ყველა თვითმხილველისთვის.

მთელი მსოფლიო შემოიარა კადრებმა, რომელზეც ფეხმძიმე ქალი სისხლიანი სახით, საღამურში, საბანში გახვეული გარბის საავადმყოფოდან. ეს ტრაგედია კიდევ ერთმა ამბავმა დაამძიმა: ერთ-ერთი ორსული, რომელიც მაშველებმა საკაცით ჩაატარეს, მუცლადმყოფ შვილთან ერთად დაიღუპა.

შემდეგ კი მარიუპოლის დრამატული თეატრი დაბომბეს. ბოლო ინფორმაციით, იქ 300-ზე მეტი ადამიანი დაიღუპა. სიმბოლურია, რომ ტროტუარზე თეატრის წინ და უკან დიდი ასოებით ეწერა, რომ შენობაში ბავშვები იყვნენ. სატელიტურმა სურათებმა დაადასტურა, რომ წარწერა ციდან ჩანდა, მაგრამ ამან ვერ შეაჩერა რუსი პილოტები.

მარიუპოლს ამ ომში რთული ბედი ერგო - გამხდარიყო პუტინის ტერორის სიმბოლო უკრაინაში. ადგილობრივი ხელისუფლება იუწყება, რომ ქალაქის 80-90% არის განადგურებული.

მარიუპოლი არის საჩვენებელი პროცესი ტოტალიტარული წმენდის დროს: დიქტატორი ცალსახად მიანიშნებს, რომ თუ არ დაემორჩილებით რეჟიმს, მაშინ მიიღებთ ანგარიშსწორებას „მარიუპოლურად“.

უდავოა, რომ პუტინი უკრაინის სხვა ქალაქებსაც ატერორებს. ტანჯვისა და ნგრევის მასშტაბები არ მცირდება. თუმცა, ტერორიზმი თეატრია და სწორედ მარიუპოლი „გამოირჩა“ ტრაგედიებით, სადაც ანტიჰუმანურობამ და უზნეობამ მიაღწია საჯარო კულმინაციას. ორსულებსა და ბავშვებზე თავდასხმების ისტორიები ყველაზე შოკის მომგვრელია, რადგან ისინი ნაკლებად დაცული სამიზნეები არიან.

ამიტომ, უცხოური მედია მუდმივად საუბრობს მარიუპოლის დაბომბვაზე, ისინი პირველები არიან მოხსენიებულნი სამხედრო დანაშაულებს შორის დიპლომატიასა და სასამართლოებში, ხოლო „მარიუპოლის გადარჩენა“ ყველაზე ხშირად ისმის საპროტესტო აქციებზე. პოლონეთში გამოსვლისას, აშშ-ის პრეზიდენტი ჯო ბაიდენიც კი ცალკე გამოეხმაურა მარიუპოლის კატასტროფულ ვითარებას: „წარმოდგენა შეუძლებელია, ეს მხოლოდ საშინელებათა ფილმებში გვინახავს“.

მაგრამ დავბრუნდეთ იქ, საიდანაც დავიწყეთ - ტერორიზმის კანონები.

მარიუპოლი, მიუხედავად იმისა, რომ სიმბოლოა, არ არის პუტინის სამიზნე მსხვერპლი. ალბათ, ზოგს ამის დაჯერება გაუჭირდება, მაგრამ კრემლის მეთაურს არ აქვს მიზნად ამ ქალაქის რაც შეიძლება მეტი მცხოვრებლის მოკვლა. პუტინი მხოლოდ ერთისკენ ისწრაფვის, რომ ყველა უკრაინელმა და მთელმა მსოფლიომ დაიჯეროს, რომ მას შეუძლია მოაწყოს ასეთი „მარიუპოლი“ ყველგან და ყველასთან.

მარიუპოლის ტრაგედია ჩვენი მასობრივი ცნობიერების ფსიქოლოგიურ ტრავმად უნდა იქცეს. და თუ ამ ტრავმას ვერ გავუმკლავდებით, მაშინ შიში ჩიხში შეგვიყვანს ან შექმნის გამოუვალ მდგომარეობას, როცა დანებება მოგვიწევს მაშინაც კი, როცა რეალურად ვიმარჯვებთ.

კიდევ მეტი პუტინის ტერორი?

პრობლემა ისაა, რომ უკრაინამ და მსოფლიომ სასწრაფოდ უნდა ისწავლონ პუტინის ტერორისთვის წინააღმდეგობის გაწევა. უნდა შევწყვიტოთ უმოქმედობა, ფხიზლად შევაფასოთ სიტუაცია, მტრული რესურსები და შესაძლო სცენარები.

შემიძლია ვივარაუდო, რომ კრემლის ხელმძღვანელი უახლოეს კვირებში მხოლოდ გააღრმავებს ტერორისტულ პრაქტიკას. და ეს პირდაპირ კავშირშია იმასთან, რომ რუსული არმია აგებს ბრძოლის ველზე.

სამხედრო ანალიტიკოსი და სტრატეგი ელიოტ კოენი მიიჩნევს, რომ დასავლური მედია კვირებით აგვიანებს უკრაინაში არსებული სამხედრო სიტუაციის შეფასებას და რომ უკრაინის არმია უკვე ამარცხებს ოკუპანტებს.

ის ამას იმით ხსნის, რომ რუსებს წინსვლა არ აქვთ ფრონტზე, მათი საჰაერო სადესანტო ოპერაციები ჩაიშალა, მათი აღჭურვილობის გრძელი კოლონები გზაზეა ჩარჩენილი და მოყვარულებიც კი იცინიან აგრესორის ტაქტიკურ შეცდომებზე.

ამასთან, პუტინი დათმობას ნამდვილად არ აპირებს, ამიტომ ეცდება სამხედრო დანაკარგები უფრო დიდი ტერორით აანაზღაუროს. უფრო მეტად, იმიტომ, რომ საომარ მდგომარეობაში ეჩვევი შიშის გარკვეულ დონეს. სირენები შეიძლება აღარ ჩანდეს ისეთი საშიში, როგორც პირველ დღეს, ცეცხლგამჩენი საჰაერო ბომბები და კასეტური საბრძოლო მასალები აღარ არის აპოკალიფსური და საფრთხე კი უფრო შორეულია. ტერორისტს სჭირდება მუდმივად გაზარდოს შიშის ხარისხი, რათა მიაღწიოს თავის მიზნებს.

აქედან გამომდინარე, არსებობს რისკი, რომ დასავლეთ უკრაინაში რუსული საჰაერო თავდასხმები გახშირდეს. ძირითადად, ეს იქნება სტრატეგიული ინფრასტრუქტურა, მაგრამ უნდა გამოჩნდეს პუტინის დემონსტრაციული დარტყმაც - სამოქალაქო ობიექტზე. ნაკლებად სავარაუდოა, რომ იყოს მასობრივი მსხვერპლი და ფართომასშტაბიანი ნგრევა. ამ შემთხვევაში, ტერორისტს მხოლოდ ერთი რამ სჭირდება - გააქროს უსაფრთხოების გრძნობა, რომელიც იძულებით გადაადგილებულებმა მიიღეს დასავლეთში ევაკუაციის შემდეგ.

პუტინის მიზანია, ყველა უკრაინელს ეშინოდეს, სადაც არ უნდა იყოს ის.

ტერორი გაძლიერდება ოკუპირებულ ტერიტორიებზეც, რათა უკრაინელებს გამოეცალოთ საბრძოლო სული. რაშისტებმა პატრიოტული აღმავლობა უნდა ჩაანაცვლონ პარალიზებული შიშით, რომელიც აქრობს ოპოზიციურ განწყობებს. ამიტომ გახშირდება მერებისა და ქალაქების მცხოვრებლების გატაცების შემთხვევები, რასაც რუსები შეჭრის დაწყებიდანვე აკეთებენ.

ასევე გაძლიერდება „ჯადოქრების ნადირობა“. მაგალითად, ზაპოროჟიეს სამხარეო სამხედრო ადმინისტრაციამ განაცხადა, რომ მელიტოპოლში კაფირები უკვე ეძებენ წარმოსახვით ფაშისტებს. ისინი გამოკითხავენ ამხანაგობების ხელმძღვანელებს, თუ ვინ იკავებს პროუკრაინულ პოზიციას და ანგარიშსწორებით იმუქრებიან.

ასევე, მტერი შეეცდება ჩვენი ინფორმაციული წინააღმდეგობის შეკავებას. დროებით დატყვევებულ ქალაქებში უკვე ჟურნალისტებზე ნადირობენ. როგორც მარიუპოლის შემთხვევაში, ტერორისტებს სჭირდებათ სიმბოლური მაგალითი უკრაინელი ჟურნალისტების დასაშინებლად.

მასობრივი განადგურების იარაღის გამოყენების სცენარები?

სამხედრო დამარცხება და საერთაშორისო დამცირება აძლიერებს პუტინის ნარცისისტულ გაბრაზებას. ამიტომ, ის მზადაა აწიოს ფსონები და შიშის ხარისხი მაქსიმალურ დონეზე. ეს ნიშნავს, რომ ბირთვული, ქიმიური და ბიოლოგიური იარაღის გამოყენებაზე მინიშნებები სულ უფრო ხშირად ისმის.

საკითხავია, გადაწყვეტს თუ არა პუტინი ამ ნაბიჯის გადადგმას?

ჩვენი ფსიქოლოგიური სწრაფვა, უარვყოთ ყველაზე უარესი სცენარი, გვარწმუნებს, რომ დიქტატორი ამაზე არ წავა. მართალია, სირიაში მან უკვე აუნთო მწვანე შუქი ქიმიურ შეტევებს. პუტინის მსგავს სოციოპათში მორალის ნაპერწკლისა და ჰუმანურობის ნარჩენების ძებნას აზრი არ აქვს. გარდა ამისა, მას არ გააჩნია სენტიმენტები უკრაინის მიმართ. პირიქით, უკრაინის დამოუკიდებლობა და წინააღმდეგობის გაწევის უნარი მას პუტინის „პირად მტრად“ აქცევს.

ქიმიურმა შეტევამ შეიძლება გააძლიეროს ტერორისტის პოზიცია და გახდეს პუტინის ტერორის ახალი სიმბოლო. კიდევ ერთი ფსიქოლოგიური ტრავმა უკრაინელებისა და მსოფლიოს გონებაში. პუტინი კვლავ გააფართოებდა თავისი სიგიჟის საზღვრებს, დაგვაფიქრებდა შემდგომ აპოკალიფსურ სცენარებზე. ხელები ნელ-ნელა ჩამოგვივარდებოდა, რადგან როგორ შეგიძლიათ შეაჩეროთ მონსტრი, რომელსაც არსენალში მასობრივი განადგურების იარაღი აქვს? ამ სიგიჟის შესაჩერებლად, ჩვენ მზად ვიქნებით დავთანხმდეთ ნებისმიერ რამეს, რისი მიღწევაც სურს პუტინს.

მაგრამ ბირთვული დარტყმა უფრო ძლიერი სიმბოლო იქნებოდა ტერორისტისთვის. ეს იქნებოდა ვა-ბანკზე წასვლა და ყველაფრის ამ ომზე დადება. ეს გამოსავალია არა მხოლოდ იმისგან, რაც ნებადართულია, არამედ იმისგანაც, რაც დაუშვებელია. ასეც აღიქმება კრემლის მეთაური, მაგრამ ის, როგორც ტერორისტების უმეტესობა, რაციონალური ადამიანია. და თუკი პუტინის ტერორისტულ სტრატეგიაში ქიმიური იარაღის გამოყენება შეიძლება გამართლდეს, მაშინ ბირთვული დარტყმის მიზანშეწონილობა საეჭვოა.

იმავეს ვერ ვიტყვით ბირთვულ საფრთხეებსა და პროვოკაციებზე, რომლებიც სრულყოფილად ჯდება პუტინის ამჟამინდელ ტერორისტულ დოქტრინაში. და ისინი, პირველ რიგში, მიმართული იქნება უცხოელი აუდიტორიის და განსაკუთრებით ამერიკელების გონებაზე.

რუსები მძვინვარებენ უკრაინისთვის დასავლელი პარტნიორების მხრიდან სამხედრო დახმარების გამო. ამ ტემპის შესანელებლად პუტინს დასავლური საზოგადოებების დაშინება სჭირდება. რათა ბირთვული დარტყმის ან მესამე მსოფლიო ომის შიშით, მათ მოსთხოვონ ხელისუფლებებს, შეწყვიტონ იარაღის მიწოდება უკრაინისთვის.

მზადება უარესისთვის, უკეთესის იმედით

თუ საფრთხე წინასწარ იქნა აღიარებული, ის შეიძლება ნახევრად გადალახულად ჩაითვალოს. განსაკუთრებით, ომის დროს მნიშვნელოვანია, სიმართლეს თამამად შეხედო. და ეს ნიშნავს, რომ არ გამოვრიცხოთ მოვლენების განვითარების ყველა ცუდი სცენარი, არამედ მათზე კარგად დავფიქრდეთ. წაიკითხეთ პროფესიული ლიტერატურა იმის შესახებ, თუ სად არის უკეთესი რაკეტებისგან დამალვა, როგორ მოიქცეთ ტერორისტების ტყვეობაში, რა უნდა გააკეთოთ ქიმიური თავდასხმის შემთხვევაში ან მონაწილეობა მიიღოთ შეიარაღებულ იატაკქვეშეთში.

ყოველივე ამის შემდეგ, კრიტიკულ მომენტში ყველაფერი დამოკიდებული იქნება თქვენს მომზადებასა და არსებული სიტუაციის გააზრებაზე.

სამხედრო დამარცხების გამო პუტინი ტერორს გააღრმავებს. თუმცა, ის ვერ შეძლებს თქვენი ცნობიერების პარალიზებას, თუ ნათლად გესმით მისი განზრახვები და საბოლოო მიზანი. ეს არ არის მკვდარი მშვიდობიანი მოქალაქეები ან დანგრეული ქალაქები, ეს არის თქვენი პანიკა, პესიმიზმი და აპათია. შიში ნორმალურია, მაგრამ არ უნდა მისცეთ მას უფლება, ხელი შეგიშალოთ ადეკვატურ რეაგირებაში გამოწვევებსა და საფრთხეებზე.

პუტინის ომი არ არის ფსიქოპათის ქაოსური სისასტიკე, ეს არის ტერორიზმის თანმიმდევრული სტრატეგია. და წარმატებული იქნება, თუ უმწეობისა და განწირულობის განცდის გამო ხელჩაკიდებულს, მტერთან საბრძოლველად ძალების მობილიზების ნაცვლად, რეპრესიებს მოელით „მარიუპოლში“. წარმატებას მიაღწევს, თუ უცხოელები დაკარგავენ ნებას დაეხმარონ უკრაინას კრემლის ბირთვული ან სხვა საფრთხის წინაშე.

პუტინის ტერორის სიმბოლოები

ეფექტური შეკავებისთვის აუცილებელია ტერორისტის სიმბოლური იარაღის მკაფიო ცოდნა. მით უმეტეს, როცა საქმე ეხება პუტინს, რომელსაც უყვარს ტერორი სიმბოლოებით. ზოგმა შეიძლება ამას შეთქმულების თეორიები უწოდოს, მაგრამ როდესაც ძალიან ბევრი დამთხვევაა, ისინი უფრო შაბლონს ემსგავსებიან, ვიდრე შემთხვევითობას.

ცნობილი ჟურნალისტი ანა პოლიტკოვსკაია, რომელმაც ამხილა რუსული რეჟიმის სიმდაბლე და დანაშაული, პუტინის დაბადების დღეზე მოკლეს. კიდევ ერთი ოპოზიციის ლიდერი, ბორის ნემცოვი, მოკლეს კრემლის კედლების ქვეშ, ომის საწინააღმდეგო მსვლელობის წინა დღეს. საჩვენებელი იყო КГБ-ს ყოფილი აგენტის ალექსანდრ ლიტვინენკოს, ГРУ-ს ყოფილი ოფიცრის სერგეი სკრიპალის, ოპოზიციონერი ალექსეი ნავალნის მოწამვლა. თითოეული მსხვერპლი არის სიმბოლო იმისა, თუ როგორ გაუმკლავდება პუტინი თავის მოღალატეებს, კრიტიკოსებს.

კრემლის ხელმძღვანელი საერთაშორისო ასპარეზზეც იყენებს დაშინების მეთოდებს. ანგელა მერკელთან შეხვედრისას „შემთხვევით“ ოთახში ლაბრადორი კონი შეუშვეს, თუმცა პუტინმა იცოდა, რომ კანცლერს ძაღლების ეშინოდა.

მოლაპარაკება ერდოღანთან „შემთხვევით“ შედგა ოთახში, სადაც იყო ეკატერინე II-ის ქანდაკება (რომლის დროსაც რუსებმა ყირიმი წაართვეს ოსმალეთის იმპერიას) და საათი „ბალკანეთის გადაკვეთა“ (ქანდაკება რუსი ჯარისკაცების პატივსაცემად, რომლებმაც დაამარცხეს თურქები 1877-1818 წლებში).

რუსულმა ავიაციამ ლვოვზე სარაკეტო შეტევა „შემთხვევით“ სწორედ იმ დროს დაიწყო, როცა აშშ-ის პრეზიდენტი ჯო ბაიდენი პოლონეთში იმყოფებოდა.

ეს შეტევა „შემთხვევით“ რეკორდული გახდა ერთდროულად გასროლილი რაკეტების რაოდენობით.

როგორც ლვოვის მერმა, ანდრეი სადოვიმ აღნიშნა, „აგრესორი ბაიდენს დარტყმით უგზავნის მილოცვებს“.

არ იფიქროთ, რომ უკრაინა დამარცხდება

ტერორისტებთან შემთხვევითობები არ ხდება. ასეთი „შემთხვევები“ იქცევა სიმბოლოებად, ჩვენს გონებაში ფსიქოლოგიურ ჭრილობებად და გვაშინებს. ახლა კი პუტინი იბრძვის თავისი ტერორის მთავარი სიმბოლოსთვის - „დამარცხებული უკრაინისთვის“. ამიტომ დაიწყო ომი. მას სურს არ დაანგრიოს ჩვენი ყველა სახლი, არ მოკლას მთელი ჩვენი ხალხი, არც კი დაიპყროს ჩვენი მთელი მიწა, მას სურს ჩვენი ერის დატერორება რამდენიმე ათეული წლის განმავლობაში, როგორც ეს ალ-ყაიდამ გააკეთა 9/11 თავდასხმების დროს.

დამარცხებული უკრაინა აშშ-ის ჰეგემონიის და დასავლური ცივილიზაციის დასასრულის სიმბოლო იქნება.

უკრაინის დაკარგვა ავტორიტარიზმისთვის დემოკრატიის დაკარგვაა, ეს არის დიქტატორების შემდგომი თვითნებობის მანდატი.

დამარცხებული უკრაინა ნიშნავს უფლებების ჩამორთმევას ავტოკრატების გავლენის ქვეშ მყოფი დამოუკიდებელი სახელმწიფოებისთვის, აირჩიონ თავიანთი მომავალი. ფაქტობრივად, ეს არის ხალხების თვითგამორკვევის უფლების უარყოფა.

ამის შემდეგ არცერთი პრინციპი, ფასეულობა, შეთანხმება არ ღირს. ეს არის მსოფლიო წესრიგი, რომელიც პუტინს სჭირდება.

და რაც ყველაზე ცუდია, წარმატებული ტერორი უფრო მეტ ტერორს შობს. პუტინმა გახსნა პანდორას ყუთი, რომლის საშინელებამ შესაძლოა მალე მთელი მსოფლიო დაჩრდილოს. ქაოსში კი ტერორისტები უკეთ ახერხებენ თავიანთი პოლიტიკური მიზნების მიღწევას.

მაშასადამე, ამოცანა - უკრაინელებისთვის და მთელი მსოფლიოსთვის - არის გაბედულად წინააღმდეგობა გაუწიონ შიშს და არ დაუშვან, რომ მასობრივი ცნობიერებაში უკრაინა იყოს „დამარცხებული“.

მაშინ სიმბოლო, რომელიც პუტინის ტერორის მთავარი „გაფორმება“ უნდა გახდეს, მისი სიკვდილი გახდება.

ბლოგში გამოთქმული მოსაზრებები ეკუთვნის ავტორს და შეიძლება ყოველთვის არ ემთხვეოდეს რედაქციის პოზიციას.