ავტორი: ლიზი სიხარულიძე
ადამიანთა ურთიერთქმედების გრანდიოზულ გობელენში, პოლიტიკა არის ძაფი, რომელიც ჩვენი ცხოვრების ყველა ასპექტში იჭრება. მიუხედავად იმისა, რომ პარლამენტის წმინდა დარბაზები შეიძლება იყოს პოლიტიკური დისკურსისთვის დანიშნულ ასპარეზად, პოლიტიკის გავლენა და აქტუალობა სცილდება ამ საზღვრებს და აღწევს ჩვენს ყოველდღიურ ყოფაში დახვეწილი და ღრმა გზებით.
წარმოიდგინეთ, სამყარო, სადაც პოლიტიკა მხოლოდ პარლამენტის სესიებით შემოიფარგლება. დებატები, მსჯელობები და გადაწყვეტილებები განვითარდება ვაკუუმში, მოწყვეტილი საზოგადოების იმპულსური რიტმისგან, რომლის მართვასაც ის ცდილობს. ამ უტოპიურ ხედვაში, მოქალაქეებმა შეიძლება უდარდელად ატარონ თავიანთი ცხოვრება, არ იცოდნენ ფონზე მოქცეული პოლიტიკური მექანიზმი. თუმცა რეალობა სულ სხვა სურათს ასახავს. პოლიტიკა არ არის აჩრდილი, რომელიც შემოიფარგლება ძალაუფლების მარმარილოს პალატებით; ეს არის ყველგანმყოფი ძალა, რომელიც აყალიბებს ჩვენი საზოგადოების კონტურებს, გავლენას ახდენს ჩვენს ურთიერთობებზე და კარნახობს კიდეც ადგილობრივ ყავის მაღაზიაში ჩვენი საუბრების დინებას. საოჯახო სადილის მაგიდის მიკროსამყაროდან დაწყებული გაეროს კონგრესით დამთავრებული. მარილს რომ ვაწვდით სხვას სუფრაზე ანდაც ანეკდოტებს ვუზიარებთ, უნებლიეთ პოლიტიკურ დიალოგში ჩავდივართ. თემების არჩევანი, გამოთქმული მოსაზრებები და წარმოშობილი უთანხმოება - ეს ყველაფერი პოლიტიკური დისკურსის ძაფებია, რომლებიც გადახლართულია ჩვენი ოჯახური კავშირებით. პოლიტიკა არ არის მხოლოდ „მაღალი დონის საუბარები“,ეს არის ენა, რომელზეც ჩვენ ყველა ვლაპარაკობთ, საცხოვრებელ ოთახებში და სამზარეულოებში, ქუჩის კუთხეებში და სამუშაო ადგილზე. თბილისის შუაგულში ან საქართველოს თვალწარმტაცი რაიონებში მოქცეული ტრადიციული სუფრა წმინდა შეკრებაა. წარმოიდგინეთ ცოცხალი დისკუსია სუფრის მაგიდასთან მთავრობის სასოფლო-სამეურნეო პოლიტიკის შესახებ, რომელიც გავლენას ახდენს ადგილობრივ ფერმერებზე. ღვინის ნაკადის და ხაჭაპურის გაზიარებისას ოჯახი და მეგობრები ვნებიანად კამათობენ პოლიტიკურ გადაწყვეტილებებზე და მათ გავლენაზე ხინკლის ფასა და ადგილობრივი ვენახების მომავალზე. ან სამარშუტო ტაქსის ქრონიკები: ყველაზე საყვარელ და აქტიურ საზოგადოებრივ ტრანსპორტში. მგზავრებს შორის საუბარი ეხება ბოლო დროს ქალაქის ინფრასტრუქტურულ მოვლენებს. ეს თემა კი აუცლებლად მეზობლის ცხოვრების განხილვიდან იწყება ან გულისტკივილის საერთო ფესვების აღმოჩენიდან. გზების მდგომარეობა და საზოგადოებრივი ტრანსპორტის ეფექტურობა აქტუალური თემა ხდება, რაც სამარშუტო ტაქსს წამიერად ბორბლებზე შემდგარ მერიად გარდაქმნის. ეს დიალოგები აუცილებლად გაგრძელდება სახლისკენ მიმავალ გზაზე და თბილისის საცხოვრებელ რაიონებში საზოგადოების ცხოვრების პოლიტიკა აუცილებლად ზენიტს მიაღწევს. ადგილობრივი სამეზობლო ასოციაციები, რომლების ვნებიანად განიხილონ გადაწყვეტილებებს პარკის განახლებისა ან ნარჩენების მართვის პოლიტიკის შესახებ, ევროპის მაღალხარისხიან გარემოს დაცვით ალიანსაც კი უტოლდება ან საერთოდაც სჯობნის. კომუნალური სივრცე ხდება მიკროსამყარო, სადაც პოლიტიკა არ არის მხოლოდ საპარლამენტო განხილვის თემა, არამედ ყოველდღიური ცხოვრების პრაქტიკული საზრუნავი. ბულვარის გასწვრივ კაფეები, სადაც დასასვენებლად ჩასული სადაქალო სადილზეა შესული, ხდება სივრცეები, სადაც გეოპოლიტიკური დისკუსიები ერწყმის შავი ზღვის ტალღების დამამშვიდებელ ხმას ახალი საქმროს ძიებაში.
ადგილობრივი ლიდერების მიერ მიღებული გადაწყვეტილებები გავლენას ახდენს ჩვენი სკოლების ხარისხზე, ჩვენი ქუჩების უსაფრთხოებაზე და ჩვენი უბნების აქტიურობაზე. ორმო, რომელიც რჩება გამოუსწორებელი, პარკი, რომელიც გარდაიქმნება საზოგადოების კერად და პოლიტიკა, რომელიც მართავს მცირე ბიზნესს - ეს ყველაფერი პოლიტიკის გამოვლინებაა, რომელიც ღრმად ჟღერს ჩვენი ყოველდღიური ცხოვრების მავთულხლართში. ეს არის რიტმი, რომელიც ხაზს უსვამს ჩვენი არსებობის მელოდიას, პულსს, რომელიც სცემს ჩვენი საზოგადოების ძარღვებში. მიუხედავად იმისა, ჩვენ აქტიურად ვმონაწილეობთ პოლიტიკურ დისკუსიებში თუ პასიურად ვითვისებთ პოლიტიკური გადაწყვეტილებების შედეგებს, ჩვენ ყველა ვართ დაინტერესებული მხარეები ამ გრანდიოზულ ნარატივში.
ასე რომ, შემდეგ ჯერზე, როცა სადილზე აჟღერებულ დებატებში აღმოჩნდებით ან თქვენი სოციალური მედიის არხზე მოსაზრებების მღელვარე ზღვაში გადავარდებით, დაიმახსოვრეთ ეს: პოლიტიკა არ არის მხოლოდ საპარლამენტო საქმე, არამედ ძლიერი ძალა, რომელიც გაჟღენთილია ჩვენი საერთო საზოგადოების ყველა ფენაში. ადამიანის გამოცდილება. მიიღეთ იგი, დაუსვით კითხვა და, უპირველეს ყოვლისა, აღიარეთ თქვენი როლი სამყაროს ნარატივის ჩამოყალიბებაში. პოლიტიკის სცენა ხომ არ შემოიფარგლება ძალაუფლების დიდი დარბაზით. ეს არის ადგილი, სადაც ვირჩევთ სამყაროსთან და ერთმანეთთან ურთიერთობას. საქართველოს ყველა კუთხეში, თბილისის ენერგიული ქუჩებიდან დაწყებული სიღნაღის თვალწარმტაცი პეიზაჟებით დამთავრებული, პოლიტიკა ყოველდღიურობის თასს ავსებს. პარლამენტის სესიების მიღმა, ის თავს იჩენს სიცილში სუფრის მაგიდის ირგვლივ, დისკუსიებში მარშრუტკაში, გასეირნებისას და დებატებში სამეზობლო შეკრებებზე. ქართული პოლიტიკა არ შემოიფარგლება გრანდიოზული დარბაზებით - ეს არის საზოგადოების ცოცხალი, სუნთქვის არსი, რომელიც ყალიბდება მისი ხალხის მრავალფეროვანი ხმებით.