[კობა ლიკლიკაძე] “რუსეთის ხელისუფლების მიერ მიღებული სანქციები საქართველოს მიმართ სულ უფრო მკაცრი ხდება, აქვს თუ არა საქართველოს ხელისუფლებას ანტკირიზისული სტრატეგია, რაც ხვედრს შეუმსუბუქებს რუსეთიდან დეპორტირებულ ქართველებს, ერთის მხრივ, და ქვეყანას თავიდან ააცილებდა მოსალოდნელ მძიმე შედეგებს, თუკი რუსეთი კიდევ უფრო შორს წავა და საქართველოს ზამთარში, ბუნებრივი აირისა და ელექტროენერგიის მიწოდებას შეუწყვეტს. “
[ნინო ბურჯანაძე] “პირველ რიგში მინდა გითხრათ, რომ ისეთი ქმედებები განახორციელა რუსეთის ხელისუფლებამ ბოლო დღეების განმავლობაში, რომ ძალიან მნიშვნელოვანი საკითხი, რაც ბლოკადასთანი იყო დაკავშირებული და ეკონომიკურ სანქციებთან, მნიშვნელოვანწილად, პოლიტიკურად, ყოველ შემთხვევაში, გადავიდა ლამის მეორე პლანზე. იმიტომ რომ, ის ქსენოფობიის გამოვლინებები, რასაც რუსეთში ჰქონდა ადგილი, ბუნებრივია, არა მხოლოდ საქართველოს, არამედ მთელი მსოფლიოს შეშფოთებას იწვევს. საქმე იქამდე მივიდა, რომ ლამის ბავშვებსაც აღარ უშვებენ სკოლაში მხოლოდ ნაციონალური ნიშნით, რაც თავისთავად მაჩვენებელია იმისა, თუ როგორია რუსეთის ნამდვილი სახე. რაც შეეხება ეკონომიკურ სანქციებს, თქვენ მოგეხსენებათ, რომ რუსეთმა პრაქტიკულად ბოლო ორი წლის განმავლობაში ამ სანქციების გამოყენება, ასე ვთქვათ, ეტაპობრივად დაიწყო. ჯერ სასოფლო სამეურნეო პროდუქცია აიკრძალა, შემდეგ ღვინო, შემდეგ მინერალური წყლები და ასე შემდეგ. და ბუნებრივია, პირველივე ასეთი ნაბიჯების შემდეგ [საქართველოს] მთავრობა შეიკრიბა და ძალიან სერიოზულად იმუშავა იმ მიმართულებით, რომ რუსეთის ნაბიჯები არ ყოფილიყო ეკონომიკური და ენერეგეტიკული კატასტროფის ტოლფასი საქართვლეოსათვის. ჩვენ დღევანდელი მდგომარეობით გვაქვს, როგორც გარკვეული რესურსები ენერგოსფეროში, ასევე არის გარკვეული ფინანსური რესურსები და, ბუბენრივია, არის მოლაპარაკებები კონკრეტულ სახელმწიფოებთან იმ შემთხვევაში, თუ რუსეთი განახორციელებს ფართომასშტაბიან ბლოკადას, როგორ უნდა იქნეს ზარალი მინიმუმამდე დაყვანილი. ნუ, ეხლა მთლიანად ეს ვერ იქნება დაფარული, მაგრამ, ეს საკითხი შესწავლის საგანია და გარკვეული მზადება ხდება. რაც შეეხება მოსახლეობას, სრული მასშტაბით კომპენსაცია გართულდება, იმიტომ რომ ეს ადამიანები იქ მუშაობდნენ და გარკევეული შემოსავალი ჰქონდათ, მაგრამ ამ სირთულეების გადალახვა ჩვენ მოგვიწევს.”
[კობა ლიკლიკაძე] “მე ხშირად გამიგია, ეს ახალი არ არის, რომ თუ ასე დადგებოდა საკითხი, საქართველო არ იქნებოდა მარტო რუსეთის წინაშე. მაგრამ ცოტა არ იყო დამაფიქრა ევროკავშირის, ევროპის ბლოკის დუმილმა ან, უარეს შემთხვევაში, მაინცდამაინ კრიტიკამ სწორედ ამ დღეებში. შემიძლია ციტატაც კი მოვიყვანო ხავიერ სოლანას მიერ ნათქვამი, რომ “საქართველო ჩიხში შევიდა და რომ შესაძლებელია, კოსოვოს პრეცედენტი განმეორდეს საქართველოში”; პიტერ სემნების განცხადება, მაინცდამაინც ეხლა, რომ “ხავიერ სოლანას დასჭირდა ლამის საერთაშორისო ძალისხმევა, რომ მიხეილ სააკაშვილის მოხსენებაში არ შესულიყო კონკრეტული თარიღები”[იგულისხმება მოხსენება გაეროს ტრიბუნიდან და რუსეთის რუსეთის სამშვიდობო ძალების გასვლის თარიღები]. ერთი სიტყვით, ხომ არ გეჩვენებათ, რომ ევროპის ქვეყნები, ჩვენი დასავლელი პარტნიორები, ამ მეტად მგრძნობიარე ვითარებაში, ზედმეტად დიპლომატიურები არიან და მხოლოდ ზოგადი განცხადებებით შემოიფარგლებიან? “
[ნინო ბურჯანაძე] “უპირველეს ყოვლისა, მინდა გითხრათ, რომ ჩვენ მარტონი ნამდვილად არა ვართ, ძალიან მკვეთრი გამოხმაურება მოჰყვა იმას, რაც მოხდა საქართველოსთან მიმართებაში. დაწყებული იმით, რომ “სი-ენ-ენი”, “ბი-ბი-სი”, ყველა საერთაშორისო საინფორმაციო საშუალებები, როგორც სატელევიზო არხები, ასევე წამყვანი გაზეთები ძალიან სერიოზულ სტატიებს აქვეყნებდნენ საქართველოსთან მიმართებაში და, მთავარია, რომ ეს ყველაფერი გადიოდა ესეთი ქუდით, რომ “საქართველოს რუსეთი სჯის მისი სურვილისათვის, რომ იყოს დამოუკიდებელი, დემოკრატული, ნატოს წევრი და ევროპული ორიენტაციის.” ასევე ძალიან სერიოზული იყო გამოხმაურებები სახელმწიფო დეპარტამენტიდან, კონგრესიდან, ევროპარლამენტიდან. რაც შეეხება ბატონი ხავიერ სოლანას განცახდებას და ბატონი პიტერ სემნების განცხადებას, სიმართლე გითხრათ, ცოტა უცნაურად მართლაც ჟღერს, იმიტომ რომ ზუსატდ ვიცი, რომ ხავიერ სოლანას პრეზიდენტ სააკაშვილთან არანაირი საუბარი მის გამოსვლამდე არ ჰქონია. მე ეს შემიძლია განვაცხადო სრული პასუხხისმგებლობით! რატომ დასჭირდა ან რამდენად ინფორმირებული იყო ბატონი სემნები ამასთან დაკავშირებით, მე არ ვიცი, მაგრამ კიდევ ერთხელ ვიმეორებ, არანაირი საუბარი ხავიერ სოლანასა და პრეზიდენტ სააკშვილს შორის, გაეროში გამოსვლამდე არ შემდგარა. გაეროში გამოსვლისას ჩვენ არავისი განსაკუთრებული დარწმუნება არ გვჭირდებოდა. ჩვენ ზუსტად ვიცოდით, თუ რა უნდა გვეთქვა გაეროში და რა დოზით უნდა გვეთქვა. რა თქმა უნდა, შეგვეძლო ეს გამოსვლა კიდევ უფრო კრიტიკული გაგვეხადა, მაგრამ ჩვენ გვინოდა, რომ ეს ყოფილიყო ისეთი, როგრიც იყო – კონსტრუქციული, საქმიანი და არა მხოლოდ ემოციებზე აგებული.
[კობა ლიკლიკაძე] “თუ ბოლო ინფორმაციებს ვენდობით, რუსეთში ქართველების დარბევა დაიწყო. ლაპარაკობენ მოკლულებზეც. ქალბატონო ნინო, როცა ამ ინფორამციებს ისმენთ, გარდა რუსეთის ხელისუფლების მიმართ სრულიად ადეკვატური წყენისა და რისხვისა, გიჩნდებათ თუ არა ერთგვარი თვითკრიტიკაც თქვენივე ხელისუფლების მიმართ, რომელიც, როგორც ევროპელი პოლიტიკოსებიც აცხადებენ, ზედმეტად აჩქარდა და წონასწორობიდან გამოიყვანა რუსეთი?”
[ნინო ბურჯანაძის ხმა] “იცით რა, ნამდვილად არ მიჩნდება ასეთი გრძნობა იმიტომ, რომ რას ნიშნავს “ზედმეტად აჩქარდა საქართველოს ხელისუფლება”?! და ვინც მაგას ამბობს, მე მინდა უბრალოდ იმ ადამიანებს ვკითხო: რამდენ ხანს უნდა იცადოს საქართველოს ხელისუფლებამ და რამდენი ხანი უნდა ითმინოს, რომ ვიღაცამ ევროპაში ჩათავლოს, რომ დრო მოვიდა იმისა, რომ საქართველომ თავისი ინტერესების ხმამაღლა დაიცვას?! ადამიანურად, მე თითოეული ის ადამიანი, რომელიც არა მარტო მსხვერპლი გახდა ამისა, მით უმეტეს დაღუპულები, არამედ, თუნდაც ის ადამიანიც კი, რომელმაც შეურაცხყოფა მოისმინა ქუჩაში მხოლოდ იმიტომ რომ ქართველია, რა თქმა უნდა, მათდამი მე სრულად სოლიდარული ვარ, აღშფოთებული ვარ და გულიც მტკივა და ვწუხვარ თითოეულ ამ ადამიანზე. და ბუნებრივია, ჩვენ ძალიან ვღელავთ ჩვენი თანამემამულეების ბედზე ყველგან, სადაც არ უნდა იყვნენ ისინი და, მით უმეტეს, რუსეთში, როცა ისინი ასეთ ექსტრემალურ ვითარებაში აღმოჩნდნენ. მაგრამ, მეორეს მხრივ, ჩვენ ვართ ეხლა ძალიან, ისეთ “გარდამტეხ პერიოდში” და მე ღრმადა ვარ დარწმუნებული, რომ თითოეულ ქართველს ეს ძალიან კარგად ესმის როგორც ქვეყნის შიგნით, ისევე ქვეყნის გარეთ. მართლაც ქართველი მოსახლეობა დაიღალა გამუდმებული ლოდინით, როდის აღდგება ტერიტორიული მთლიანობა, როდის იქნება რუსულ-ქართული ურთიერთობები ნორმალური და ცივილიზებული. ეხლა, ხომ არ შეიძლება მართლა ყველაფერი მოითმინო იმიტომ, რომ რუსეთი არის დიდი და რუსეთი არის ძლიერი? ჩვენ ყოველთვის ვამბობთ, რომ გვინდა ამ ქვეყანასთან ნორმალური და ცივილიზებული ურთიერთობა, მაგრამ მარტო ცალმხრივი სურვილი აქ არ კმარა. როცა მეორე მხრიდან არის მუდმივი პროვოკაციები, მუდმივი ძალის დემონსტრირება, არც ერთი ნაბიჯი გადმოდგმული იმისაკენ, რომ ვითარება ოდნავ მაინც სასიკეთოდ შეიცვალოს, ნამდვილად მუდმივად ეს ვითარება ვერ გაგრძელდება.
[კობა ლიკლიკაძე] “ქ-ნო ნინო, როცა ბრძანებთ, რომ “საქართველო დაიღალა და როდემდე უნდა ითმინოს ის, რაც ხდება აფხაზეთსა და სამხრეთ ოსეთში”, ნიშნავს თუ არა ეს, რომ არსებობს კარგად გათვლილი გეგმა იმისა, რომ თუ სამშვიდობო ძალები გავლენ (ბატონმა ჟირინოვსკიმ თქვა, რომ ჩვენ სამშვიდობო ძალებსაც გავიყვანთო რამდენიმე თვეში)..
[ნინო ბურჯანაძე] “ძალიან დაგვავალებენ!”
[კობა ლიკლიკაძე] ... “რომ სახიფათო ვაკუუმი არ შეიქმნას კონფლიქტის ზონებში და ისევ არ მივიდეს საქმე საომარ ესკალაციამდე. თუ არსებობს ამგვარი გათვლები?
[ნინო ბურჯანაძე] “ესე იგი, მივესალმები, ბატონი ჟირინოვსკის განცხადება თუ შესრულდება. ძალიან სწორი გადაწყვეტილება მიიღო, ჩემის აზრით, რუსეთმა, როდესაც თქვა, რომ ისინი დააჩქარებენ თავიანთი ბაზები გაყვანას საქართველოდან. ასევე ძალიან სწორი იქნება, თუ მაქსიმალურად სწრაფად გაიყვანენ სამშვიდობოებს და გარწმუნებთ, რომ ეს მხოლოდ ნორმალურ კალაპოტში გადაიყვანს რუსულ-ქართულ ურთიერთობას. სხვათა შორის, ჩვენ არასოდეს არ გვითქვამს, რომ აი, იმ საერთაშორისო ძალებში, რომლებიც შემოვა საქართველოში, ჩვენ რაღაც რუსოფობიული განწყობილებები გვაქვს და, არც ერთი რუსი არ უნდა იყოს.
[კობა ლიკლიკაძე] “თქვენ გჯერათ, რომ შემოვლენ ეს საერთაშორისო ძალები?
[ნინო ბურჯანაძე] “ მე დარწმუნებული ვარ, რომ თუ სერიოზული ძალისხმევა იქნება და გაგება ევროპისა და ამერიკის მხრიდან, ეს სრულიად რეალურია. და ასევე ვარ დარწმუნებული იმაში, რომ თუ რუსეთი, როგორც მინიმუმ, ნეიტრალურ პოზიციას დაიჭერს, დასავლეთის ზეწოლის შედეგად, არანაირი კონფლიქტი არ განახლდება, იმიტომ რომ, ძალიან კარგად ვხედავ, რომ არსებობს რესურსები, რომელიც შეიძლება გამოყენებული იქნეს იმისათვის, რომ სამშვიდობო ფორმატი გაგრძელდეს და გარკვეული წარმატებები ამ მიმართულებით იქნას მიღწეული.”
[კობა ლიკლიკაძე] “პირველი იანვარი? ცხინვალში? “
[ნინო ბურჯანაძე] “იცით რა, ეხლა ასე ბუკვალურად გაგება იმისა, რომ ეხლა, მაინცადამაინც, პირველ იანვარს ჩვენ აუცილებლად გადაწყვეტილი გვექნება პრობლემა, მე არ მგონია და არ მიმაჩნია სწორად. ჯერ ერთი, სულაც არ არის გასაკვირი ის, რომ საქართველოს თავდაცვის მინისტრსაც, პრეზიდენტსაც, პარლამენტის თავმჯდომარესაც და თითოეულ თქვენგანსაც ჰქონდეს სურვილი, რომ რაც შეიძლება სწრაფად გადაწყდეს ეს პრობლემა. ძნელი სათქმელია და ეხლა მე ნამდვილად ვერ ვიტყვი, რომ პირველ იანვარს ჩვენ უკვე ცხინვალში სრულად გვექნება აღდგენილი საქართველოს იურისდიქცია, მაგრამ გარკვეული რესურსები იმისა, რომ ამისკენ მალე და ძალინ სწარფად ტემპით წავიდეთ, უდავოდ არსებობს.”
[კობა ლიკლიკაძე] “ძალიან “იოლ” შეკითხვაზე გადავდივარ და ამით ვამათავრებ კიდევაც. 5 ოქტომბრის არჩევნები უნდა ყოფილიყო მორიგი ტესტი ქართული დემოკრატიისათვის. კმაყოფილი ხართ თუ არა და გულწრფელად მიიჩნევთ, თუ არა, რომ საქართველომ ჩააბარა ტესტი დემოკრატიაზე?”
[ნინო ბურჯანაძე]” პირველ ყოვლისა მინდა გითხრათ, მართლაც სავსებით გულწრფელად, რომ ძალიან ბედნიერი და კმაყოფილი ვარ იმით, რომ არჩევნები ნამდვილად დემოკრატიულად ჩატარდა. და ძალიან მოხარული ვარ, ვთქვა, რომ ეს გამოცდა საქართველომ ჩააბარა. არ დაგიმალავთ და გეტყვით, რომ მე მართლა ძალიან ვღელავდი, რადგან ეს მართლაც სერიოზული გამოცდა იყო. და გამოცდა იყო არა მარტო ქვეყნის შიგნით, არამედ ჩვენი მეგობრების თვაშლი საზღვარგარეთ. და ძალიან მნიშვნელოვანი იყო ჩვენი მომავალი გეგმებისათვის, საქართველოს იმიჯისათვის, მხარდაჭერის დონისთვის... წამოსვლის წინ მქონდა არა მარტო უცხოელ დამკვირვებლებთან საუბარი, არამედ ჩვენს არასამტავრობო ორგანიზაციებთან, რომლებიც იყვნენ აკრედიტებულნი ცენტრალურ საარჩევნო კომისიაში, მათ შორის პოლიტიკური პარტიების წარმომადგენლებთან და, პრაქტიკულად, ვერავინ ვერ ამბობს იმას, რომ არჩევნები არ იყო დემოკრატიული და არ იყო სამართლიანად ჩატარებული. ისე რომ, ყველამ საქართველოში, - როგორც ამომორჩევლემა, ისე ხელისუფლებამ, ოპოზიციურმა პარტიებმა, ოპონენტებმა, უცხოელმა დამკვირვებლებმა, - ყველამ იციან და აღიარეს და განაცხადეს, რომ ეს არჩევნები მართაც დემოკრატიულდ ცატარდა. და მე იმედი მაქვს, რომ ერთხელ და სამუდამოდ არჩევნების დემოკრატიულობაზე კითხვის ნიშანი აღარ გაჩნდება და ეს ტრადიცია გამყარდება ქვეყანაში.”
[ნინო ბურჯანაძე] “პირველ რიგში მინდა გითხრათ, რომ ისეთი ქმედებები განახორციელა რუსეთის ხელისუფლებამ ბოლო დღეების განმავლობაში, რომ ძალიან მნიშვნელოვანი საკითხი, რაც ბლოკადასთანი იყო დაკავშირებული და ეკონომიკურ სანქციებთან, მნიშვნელოვანწილად, პოლიტიკურად, ყოველ შემთხვევაში, გადავიდა ლამის მეორე პლანზე. იმიტომ რომ, ის ქსენოფობიის გამოვლინებები, რასაც რუსეთში ჰქონდა ადგილი, ბუნებრივია, არა მხოლოდ საქართველოს, არამედ მთელი მსოფლიოს შეშფოთებას იწვევს. საქმე იქამდე მივიდა, რომ ლამის ბავშვებსაც აღარ უშვებენ სკოლაში მხოლოდ ნაციონალური ნიშნით, რაც თავისთავად მაჩვენებელია იმისა, თუ როგორია რუსეთის ნამდვილი სახე. რაც შეეხება ეკონომიკურ სანქციებს, თქვენ მოგეხსენებათ, რომ რუსეთმა პრაქტიკულად ბოლო ორი წლის განმავლობაში ამ სანქციების გამოყენება, ასე ვთქვათ, ეტაპობრივად დაიწყო. ჯერ სასოფლო სამეურნეო პროდუქცია აიკრძალა, შემდეგ ღვინო, შემდეგ მინერალური წყლები და ასე შემდეგ. და ბუნებრივია, პირველივე ასეთი ნაბიჯების შემდეგ [საქართველოს] მთავრობა შეიკრიბა და ძალიან სერიოზულად იმუშავა იმ მიმართულებით, რომ რუსეთის ნაბიჯები არ ყოფილიყო ეკონომიკური და ენერეგეტიკული კატასტროფის ტოლფასი საქართვლეოსათვის. ჩვენ დღევანდელი მდგომარეობით გვაქვს, როგორც გარკვეული რესურსები ენერგოსფეროში, ასევე არის გარკვეული ფინანსური რესურსები და, ბუბენრივია, არის მოლაპარაკებები კონკრეტულ სახელმწიფოებთან იმ შემთხვევაში, თუ რუსეთი განახორციელებს ფართომასშტაბიან ბლოკადას, როგორ უნდა იქნეს ზარალი მინიმუმამდე დაყვანილი. ნუ, ეხლა მთლიანად ეს ვერ იქნება დაფარული, მაგრამ, ეს საკითხი შესწავლის საგანია და გარკვეული მზადება ხდება. რაც შეეხება მოსახლეობას, სრული მასშტაბით კომპენსაცია გართულდება, იმიტომ რომ ეს ადამიანები იქ მუშაობდნენ და გარკევეული შემოსავალი ჰქონდათ, მაგრამ ამ სირთულეების გადალახვა ჩვენ მოგვიწევს.”
[კობა ლიკლიკაძე] “მე ხშირად გამიგია, ეს ახალი არ არის, რომ თუ ასე დადგებოდა საკითხი, საქართველო არ იქნებოდა მარტო რუსეთის წინაშე. მაგრამ ცოტა არ იყო დამაფიქრა ევროკავშირის, ევროპის ბლოკის დუმილმა ან, უარეს შემთხვევაში, მაინცდამაინ კრიტიკამ სწორედ ამ დღეებში. შემიძლია ციტატაც კი მოვიყვანო ხავიერ სოლანას მიერ ნათქვამი, რომ “საქართველო ჩიხში შევიდა და რომ შესაძლებელია, კოსოვოს პრეცედენტი განმეორდეს საქართველოში”; პიტერ სემნების განცხადება, მაინცდამაინც ეხლა, რომ “ხავიერ სოლანას დასჭირდა ლამის საერთაშორისო ძალისხმევა, რომ მიხეილ სააკაშვილის მოხსენებაში არ შესულიყო კონკრეტული თარიღები”[იგულისხმება მოხსენება გაეროს ტრიბუნიდან და რუსეთის რუსეთის სამშვიდობო ძალების გასვლის თარიღები]. ერთი სიტყვით, ხომ არ გეჩვენებათ, რომ ევროპის ქვეყნები, ჩვენი დასავლელი პარტნიორები, ამ მეტად მგრძნობიარე ვითარებაში, ზედმეტად დიპლომატიურები არიან და მხოლოდ ზოგადი განცხადებებით შემოიფარგლებიან? “
[ნინო ბურჯანაძე] “უპირველეს ყოვლისა, მინდა გითხრათ, რომ ჩვენ მარტონი ნამდვილად არა ვართ, ძალიან მკვეთრი გამოხმაურება მოჰყვა იმას, რაც მოხდა საქართველოსთან მიმართებაში. დაწყებული იმით, რომ “სი-ენ-ენი”, “ბი-ბი-სი”, ყველა საერთაშორისო საინფორმაციო საშუალებები, როგორც სატელევიზო არხები, ასევე წამყვანი გაზეთები ძალიან სერიოზულ სტატიებს აქვეყნებდნენ საქართველოსთან მიმართებაში და, მთავარია, რომ ეს ყველაფერი გადიოდა ესეთი ქუდით, რომ “საქართველოს რუსეთი სჯის მისი სურვილისათვის, რომ იყოს დამოუკიდებელი, დემოკრატული, ნატოს წევრი და ევროპული ორიენტაციის.” ასევე ძალიან სერიოზული იყო გამოხმაურებები სახელმწიფო დეპარტამენტიდან, კონგრესიდან, ევროპარლამენტიდან. რაც შეეხება ბატონი ხავიერ სოლანას განცახდებას და ბატონი პიტერ სემნების განცხადებას, სიმართლე გითხრათ, ცოტა უცნაურად მართლაც ჟღერს, იმიტომ რომ ზუსატდ ვიცი, რომ ხავიერ სოლანას პრეზიდენტ სააკაშვილთან არანაირი საუბარი მის გამოსვლამდე არ ჰქონია. მე ეს შემიძლია განვაცხადო სრული პასუხხისმგებლობით! რატომ დასჭირდა ან რამდენად ინფორმირებული იყო ბატონი სემნები ამასთან დაკავშირებით, მე არ ვიცი, მაგრამ კიდევ ერთხელ ვიმეორებ, არანაირი საუბარი ხავიერ სოლანასა და პრეზიდენტ სააკშვილს შორის, გაეროში გამოსვლამდე არ შემდგარა. გაეროში გამოსვლისას ჩვენ არავისი განსაკუთრებული დარწმუნება არ გვჭირდებოდა. ჩვენ ზუსტად ვიცოდით, თუ რა უნდა გვეთქვა გაეროში და რა დოზით უნდა გვეთქვა. რა თქმა უნდა, შეგვეძლო ეს გამოსვლა კიდევ უფრო კრიტიკული გაგვეხადა, მაგრამ ჩვენ გვინოდა, რომ ეს ყოფილიყო ისეთი, როგრიც იყო – კონსტრუქციული, საქმიანი და არა მხოლოდ ემოციებზე აგებული.
[კობა ლიკლიკაძე] “თუ ბოლო ინფორმაციებს ვენდობით, რუსეთში ქართველების დარბევა დაიწყო. ლაპარაკობენ მოკლულებზეც. ქალბატონო ნინო, როცა ამ ინფორამციებს ისმენთ, გარდა რუსეთის ხელისუფლების მიმართ სრულიად ადეკვატური წყენისა და რისხვისა, გიჩნდებათ თუ არა ერთგვარი თვითკრიტიკაც თქვენივე ხელისუფლების მიმართ, რომელიც, როგორც ევროპელი პოლიტიკოსებიც აცხადებენ, ზედმეტად აჩქარდა და წონასწორობიდან გამოიყვანა რუსეთი?”
[ნინო ბურჯანაძის ხმა] “იცით რა, ნამდვილად არ მიჩნდება ასეთი გრძნობა იმიტომ, რომ რას ნიშნავს “ზედმეტად აჩქარდა საქართველოს ხელისუფლება”?! და ვინც მაგას ამბობს, მე მინდა უბრალოდ იმ ადამიანებს ვკითხო: რამდენ ხანს უნდა იცადოს საქართველოს ხელისუფლებამ და რამდენი ხანი უნდა ითმინოს, რომ ვიღაცამ ევროპაში ჩათავლოს, რომ დრო მოვიდა იმისა, რომ საქართველომ თავისი ინტერესების ხმამაღლა დაიცვას?! ადამიანურად, მე თითოეული ის ადამიანი, რომელიც არა მარტო მსხვერპლი გახდა ამისა, მით უმეტეს დაღუპულები, არამედ, თუნდაც ის ადამიანიც კი, რომელმაც შეურაცხყოფა მოისმინა ქუჩაში მხოლოდ იმიტომ რომ ქართველია, რა თქმა უნდა, მათდამი მე სრულად სოლიდარული ვარ, აღშფოთებული ვარ და გულიც მტკივა და ვწუხვარ თითოეულ ამ ადამიანზე. და ბუნებრივია, ჩვენ ძალიან ვღელავთ ჩვენი თანამემამულეების ბედზე ყველგან, სადაც არ უნდა იყვნენ ისინი და, მით უმეტეს, რუსეთში, როცა ისინი ასეთ ექსტრემალურ ვითარებაში აღმოჩნდნენ. მაგრამ, მეორეს მხრივ, ჩვენ ვართ ეხლა ძალიან, ისეთ “გარდამტეხ პერიოდში” და მე ღრმადა ვარ დარწმუნებული, რომ თითოეულ ქართველს ეს ძალიან კარგად ესმის როგორც ქვეყნის შიგნით, ისევე ქვეყნის გარეთ. მართლაც ქართველი მოსახლეობა დაიღალა გამუდმებული ლოდინით, როდის აღდგება ტერიტორიული მთლიანობა, როდის იქნება რუსულ-ქართული ურთიერთობები ნორმალური და ცივილიზებული. ეხლა, ხომ არ შეიძლება მართლა ყველაფერი მოითმინო იმიტომ, რომ რუსეთი არის დიდი და რუსეთი არის ძლიერი? ჩვენ ყოველთვის ვამბობთ, რომ გვინდა ამ ქვეყანასთან ნორმალური და ცივილიზებული ურთიერთობა, მაგრამ მარტო ცალმხრივი სურვილი აქ არ კმარა. როცა მეორე მხრიდან არის მუდმივი პროვოკაციები, მუდმივი ძალის დემონსტრირება, არც ერთი ნაბიჯი გადმოდგმული იმისაკენ, რომ ვითარება ოდნავ მაინც სასიკეთოდ შეიცვალოს, ნამდვილად მუდმივად ეს ვითარება ვერ გაგრძელდება.
[კობა ლიკლიკაძე] “ქ-ნო ნინო, როცა ბრძანებთ, რომ “საქართველო დაიღალა და როდემდე უნდა ითმინოს ის, რაც ხდება აფხაზეთსა და სამხრეთ ოსეთში”, ნიშნავს თუ არა ეს, რომ არსებობს კარგად გათვლილი გეგმა იმისა, რომ თუ სამშვიდობო ძალები გავლენ (ბატონმა ჟირინოვსკიმ თქვა, რომ ჩვენ სამშვიდობო ძალებსაც გავიყვანთო რამდენიმე თვეში)..
[ნინო ბურჯანაძე] “ძალიან დაგვავალებენ!”
[კობა ლიკლიკაძე] ... “რომ სახიფათო ვაკუუმი არ შეიქმნას კონფლიქტის ზონებში და ისევ არ მივიდეს საქმე საომარ ესკალაციამდე. თუ არსებობს ამგვარი გათვლები?
[ნინო ბურჯანაძე] “ესე იგი, მივესალმები, ბატონი ჟირინოვსკის განცხადება თუ შესრულდება. ძალიან სწორი გადაწყვეტილება მიიღო, ჩემის აზრით, რუსეთმა, როდესაც თქვა, რომ ისინი დააჩქარებენ თავიანთი ბაზები გაყვანას საქართველოდან. ასევე ძალიან სწორი იქნება, თუ მაქსიმალურად სწრაფად გაიყვანენ სამშვიდობოებს და გარწმუნებთ, რომ ეს მხოლოდ ნორმალურ კალაპოტში გადაიყვანს რუსულ-ქართულ ურთიერთობას. სხვათა შორის, ჩვენ არასოდეს არ გვითქვამს, რომ აი, იმ საერთაშორისო ძალებში, რომლებიც შემოვა საქართველოში, ჩვენ რაღაც რუსოფობიული განწყობილებები გვაქვს და, არც ერთი რუსი არ უნდა იყოს.
[კობა ლიკლიკაძე] “თქვენ გჯერათ, რომ შემოვლენ ეს საერთაშორისო ძალები?
[ნინო ბურჯანაძე] “ მე დარწმუნებული ვარ, რომ თუ სერიოზული ძალისხმევა იქნება და გაგება ევროპისა და ამერიკის მხრიდან, ეს სრულიად რეალურია. და ასევე ვარ დარწმუნებული იმაში, რომ თუ რუსეთი, როგორც მინიმუმ, ნეიტრალურ პოზიციას დაიჭერს, დასავლეთის ზეწოლის შედეგად, არანაირი კონფლიქტი არ განახლდება, იმიტომ რომ, ძალიან კარგად ვხედავ, რომ არსებობს რესურსები, რომელიც შეიძლება გამოყენებული იქნეს იმისათვის, რომ სამშვიდობო ფორმატი გაგრძელდეს და გარკვეული წარმატებები ამ მიმართულებით იქნას მიღწეული.”
[კობა ლიკლიკაძე] “პირველი იანვარი? ცხინვალში? “
[ნინო ბურჯანაძე] “იცით რა, ეხლა ასე ბუკვალურად გაგება იმისა, რომ ეხლა, მაინცადამაინც, პირველ იანვარს ჩვენ აუცილებლად გადაწყვეტილი გვექნება პრობლემა, მე არ მგონია და არ მიმაჩნია სწორად. ჯერ ერთი, სულაც არ არის გასაკვირი ის, რომ საქართველოს თავდაცვის მინისტრსაც, პრეზიდენტსაც, პარლამენტის თავმჯდომარესაც და თითოეულ თქვენგანსაც ჰქონდეს სურვილი, რომ რაც შეიძლება სწრაფად გადაწყდეს ეს პრობლემა. ძნელი სათქმელია და ეხლა მე ნამდვილად ვერ ვიტყვი, რომ პირველ იანვარს ჩვენ უკვე ცხინვალში სრულად გვექნება აღდგენილი საქართველოს იურისდიქცია, მაგრამ გარკვეული რესურსები იმისა, რომ ამისკენ მალე და ძალინ სწარფად ტემპით წავიდეთ, უდავოდ არსებობს.”
[კობა ლიკლიკაძე] “ძალიან “იოლ” შეკითხვაზე გადავდივარ და ამით ვამათავრებ კიდევაც. 5 ოქტომბრის არჩევნები უნდა ყოფილიყო მორიგი ტესტი ქართული დემოკრატიისათვის. კმაყოფილი ხართ თუ არა და გულწრფელად მიიჩნევთ, თუ არა, რომ საქართველომ ჩააბარა ტესტი დემოკრატიაზე?”
[ნინო ბურჯანაძე]” პირველ ყოვლისა მინდა გითხრათ, მართლაც სავსებით გულწრფელად, რომ ძალიან ბედნიერი და კმაყოფილი ვარ იმით, რომ არჩევნები ნამდვილად დემოკრატიულად ჩატარდა. და ძალიან მოხარული ვარ, ვთქვა, რომ ეს გამოცდა საქართველომ ჩააბარა. არ დაგიმალავთ და გეტყვით, რომ მე მართლა ძალიან ვღელავდი, რადგან ეს მართლაც სერიოზული გამოცდა იყო. და გამოცდა იყო არა მარტო ქვეყნის შიგნით, არამედ ჩვენი მეგობრების თვაშლი საზღვარგარეთ. და ძალიან მნიშვნელოვანი იყო ჩვენი მომავალი გეგმებისათვის, საქართველოს იმიჯისათვის, მხარდაჭერის დონისთვის... წამოსვლის წინ მქონდა არა მარტო უცხოელ დამკვირვებლებთან საუბარი, არამედ ჩვენს არასამტავრობო ორგანიზაციებთან, რომლებიც იყვნენ აკრედიტებულნი ცენტრალურ საარჩევნო კომისიაში, მათ შორის პოლიტიკური პარტიების წარმომადგენლებთან და, პრაქტიკულად, ვერავინ ვერ ამბობს იმას, რომ არჩევნები არ იყო დემოკრატიული და არ იყო სამართლიანად ჩატარებული. ისე რომ, ყველამ საქართველოში, - როგორც ამომორჩევლემა, ისე ხელისუფლებამ, ოპოზიციურმა პარტიებმა, ოპონენტებმა, უცხოელმა დამკვირვებლებმა, - ყველამ იციან და აღიარეს და განაცხადეს, რომ ეს არჩევნები მართაც დემოკრატიულდ ცატარდა. და მე იმედი მაქვს, რომ ერთხელ და სამუდამოდ არჩევნების დემოკრატიულობაზე კითხვის ნიშანი აღარ გაჩნდება და ეს ტრადიცია გამყარდება ქვეყანაში.”
