ავტორი: გიორგი ბაქარაშვილი
ძალიან ცუდი შეგრძნებაა, როცა ზიხარ სახლში ხედავ როგორ უბედურდება შენი პატარა ძმის თაობა და ვერაფერს აკეთებ რომ ეს შეცვალო ... მინდა შევადარო ჩემი და მისი ბავშვობა.
ჩემ დროს: (კაი მოხუცი კაცივით გამომდის მაგრამ მაინც ასეა)
ჩემ დროს, როცა 12წლის ვიყავი სახლში მხოლოდ საჭმელად და დასაძინებლად ამოვდიოდი. მთელ დღეს მეგობრებთან ვატარებდი, რამდენი სისულელე არ მითამაშია.. ოჯახობანაო დაჭერობანაო ფერობანაო მოჟნობანაო და ათასი უშინაარსო თამაში.. მაგრამ ყველა მომწონდა მიყვარდა და დღემდე მიყვარს.. ვისაც გამოუცდია ეს ყველაფერი მიხვდება რამდენად მაგარი შეგრძნებაა მეგობრებთან ერთად უნდარდელად დროის გატარება... არაერთხელ მითქვამს რომ ჩემი თაობის ბავშვობა მთელი ჩვენი ქვეყნის ისტორიაში საუკეთესოდ მიმაჩნია, მართლაც ასეა რომ დაუფიქრდეთ.. ჩემ დროს არ იყო საჭირო გქონოდა ძვირიანი ტელეფონი, გევლო ყველაზე ძვირიან ადგილებში იმისთვის რო მერე check-In გაგეკეთებინა და საზოგადოებისთვის თავი მოგეწონებინა და საერთოდ მთელი დღე ინტერნეტში მოღვაწეობაც არ იყო საჭირო. არც ფოტოფილია სჭირდა ვინმეს, არც ნარცისიზმი გვაწუხებდა .. უბრალო ბავშვები ვიყავით, ერთად ყოფნა გვიყვარდა, გოგო იყო თუ ბიჭი მდიდარი თუ ნაკლებად შეძლებული.. ჩემ დროს ყველაზე ცნობილი ფრაზა იყო: „ამოდი სახლში ჭამე და ჩადი“ . ან უკეთესი, ქუჩაში მორბენალი მშობელი საჭმლით ხელში და ბავშვი რო გაურბის –დედა არ მშიაა.. ვიღაცას დებილობა და უაზრობა გონია მაგრამ მე მომენატრა.. მომენატრა ის სითბო და სიყვარული რომელსაც მეგობრები ერთმანეთს გადასცემდნენ და არა სიკეთის იმ მიზნით კეთება რო შემდეგ რამე სარგებელს ნახავ ამა თუ იმ ადამიანისგან... ან პირიქით, იპოვო კეთილი ადამიანი და გამოიყენო სადამდეც გაგივა ან უფლებას მოგცემს რო გაგდიოდეს. ჩვენი პატარა ძმის ან დის ბავშვობა ჩვენსას რო შევადაროთ სხვაობა აშკარაა, უბრალოდ ცუდია რომ ეს სხვობა კარგის ნაცვლად საშინელებააა. ვხედავ 10წლის ბავშვებს რომლებსაც წესით facebook ის სისტემაც კი არ აძლევს საშუალებას რო ჰქონდეთ ის და გამოიყენონ თუმცა რა უნდა სისტემის მოტყუებას არასწორი დაბადების წლის შეყვანით... რამოხდა მერე მთელი დღე კომპიუტერთან თუ ზის, არ ყავს მეგობრები, არ გადის გარეთ, არ ცხოვრობს... მე ცხოვრებას ვერ ვარქმევ უფრო არსებობად მიმაჩნია.. გავიზარდე და არის ისეთი რამ, რასაც გავიხსენებ მეგობრებთან ერთად ვიცინებთ, ცრემლიც მოგვადგება და მოგვენატრება კიდეც.. ყველაზე მეტად ის მაინტერესებს რა შეიძლება მოენატროს ჩვენი პატარა და ძმების თაობას? Gta-5 ის დახურვა, facebook, თუ სკამი რომელზეც მთელი ბავშვობა გაატარეს.. მე არ მომწონს ეს, ძალიან არ მომწონს მხოლოდ gta–ს, facebook–ის და სკამის მონატრება.. მეცოდება დღევანდელი ბავშვები გულწრფელად მეცოდება და რო შემეძლოს ყველას ერთად გამოვყრიდი გარეთ და ვათამაშებდი ათას დებილობას... რითის საბოლოოდ მეგობრობას, ძმობას და ერთმანეთის სიყვარულს ისწავლიან...
ძალიან ცუდი შეგრძნებაა, როცა ზიხარ სახლში ხედავ როგორ უბედურდება შენი პატარა ძმის თაობა და ვერაფერს აკეთებ რომ ეს შეცვალო ... მინდა შევადარო ჩემი და მისი ბავშვობა.
ჩემ დროს: (კაი მოხუცი კაცივით გამომდის მაგრამ მაინც ასეა)
ჩემ დროს, როცა 12წლის ვიყავი სახლში მხოლოდ საჭმელად და დასაძინებლად ამოვდიოდი. მთელ დღეს მეგობრებთან ვატარებდი, რამდენი სისულელე არ მითამაშია.. ოჯახობანაო დაჭერობანაო ფერობანაო მოჟნობანაო და ათასი უშინაარსო თამაში.. მაგრამ ყველა მომწონდა მიყვარდა და დღემდე მიყვარს.. ვისაც გამოუცდია ეს ყველაფერი მიხვდება რამდენად მაგარი შეგრძნებაა მეგობრებთან ერთად უნდარდელად დროის გატარება... არაერთხელ მითქვამს რომ ჩემი თაობის ბავშვობა მთელი ჩვენი ქვეყნის ისტორიაში საუკეთესოდ მიმაჩნია, მართლაც ასეა რომ დაუფიქრდეთ.. ჩემ დროს არ იყო საჭირო გქონოდა ძვირიანი ტელეფონი, გევლო ყველაზე ძვირიან ადგილებში იმისთვის რო მერე check-In გაგეკეთებინა და საზოგადოებისთვის თავი მოგეწონებინა და საერთოდ მთელი დღე ინტერნეტში მოღვაწეობაც არ იყო საჭირო. არც ფოტოფილია სჭირდა ვინმეს, არც ნარცისიზმი გვაწუხებდა .. უბრალო ბავშვები ვიყავით, ერთად ყოფნა გვიყვარდა, გოგო იყო თუ ბიჭი მდიდარი თუ ნაკლებად შეძლებული.. ჩემ დროს ყველაზე ცნობილი ფრაზა იყო: „ამოდი სახლში ჭამე და ჩადი“ . ან უკეთესი, ქუჩაში მორბენალი მშობელი საჭმლით ხელში და ბავშვი რო გაურბის –დედა არ მშიაა.. ვიღაცას დებილობა და უაზრობა გონია მაგრამ მე მომენატრა.. მომენატრა ის სითბო და სიყვარული რომელსაც მეგობრები ერთმანეთს გადასცემდნენ და არა სიკეთის იმ მიზნით კეთება რო შემდეგ რამე სარგებელს ნახავ ამა თუ იმ ადამიანისგან... ან პირიქით, იპოვო კეთილი ადამიანი და გამოიყენო სადამდეც გაგივა ან უფლებას მოგცემს რო გაგდიოდეს. ჩვენი პატარა ძმის ან დის ბავშვობა ჩვენსას რო შევადაროთ სხვაობა აშკარაა, უბრალოდ ცუდია რომ ეს სხვობა კარგის ნაცვლად საშინელებააა. ვხედავ 10წლის ბავშვებს რომლებსაც წესით facebook ის სისტემაც კი არ აძლევს საშუალებას რო ჰქონდეთ ის და გამოიყენონ თუმცა რა უნდა სისტემის მოტყუებას არასწორი დაბადების წლის შეყვანით... რამოხდა მერე მთელი დღე კომპიუტერთან თუ ზის, არ ყავს მეგობრები, არ გადის გარეთ, არ ცხოვრობს... მე ცხოვრებას ვერ ვარქმევ უფრო არსებობად მიმაჩნია.. გავიზარდე და არის ისეთი რამ, რასაც გავიხსენებ მეგობრებთან ერთად ვიცინებთ, ცრემლიც მოგვადგება და მოგვენატრება კიდეც.. ყველაზე მეტად ის მაინტერესებს რა შეიძლება მოენატროს ჩვენი პატარა და ძმების თაობას? Gta-5 ის დახურვა, facebook, თუ სკამი რომელზეც მთელი ბავშვობა გაატარეს.. მე არ მომწონს ეს, ძალიან არ მომწონს მხოლოდ gta–ს, facebook–ის და სკამის მონატრება.. მეცოდება დღევანდელი ბავშვები გულწრფელად მეცოდება და რო შემეძლოს ყველას ერთად გამოვყრიდი გარეთ და ვათამაშებდი ათას დებილობას... რითის საბოლოოდ მეგობრობას, ძმობას და ერთმანეთის სიყვარულს ისწავლიან...