ბოლო რვა წლის განმავლობაში პირველად, რუსეთის ჩრდილოეთ კავკასიის რეგიონში, ჩეჩნეთში, კვლავ 23 თებერვალს მიაგეს პატივი 1944 წლის დეპორტაციის დროს დაღუპულთა ხსოვნას.
საბჭოთა პერიოდში ჩრდილოეთ კავკასიის ხალხების მასობრივი დეპორტაციის დაწყების დღის აღანიშნავად, 23 თებერვალს გროზნოში შეიკრიბა რამდენიმე ასეული ადამიანი, მათ შორის, ადგილობრივი ხელისუფლების წარმომადგენლები, პოლიტიკოსები და სასულიერო პირები.
საბჭოთა ხელისუფლების ბრძანებით, დეპორტაცია დაიწყო 1944 წლის 23 თებერვალს და 9 მარტამდე გაგრძელდა. ნაცისტურ გერმანიასთან თანამშრომლობის ბრალდებით, ჯამში, 650 ათასი ჩეჩენი და ინგუში დაექვემდებარა იძულებით გადასახლებას ცენტრალურ აზიაში. აუტანელი პირობების გამო დეპორტირებულთა ნახევარი ან გზაში დაიღუპა, ან გადასახლებაში ყოფნის დროს. ცოცხლად გადარჩენილ რეპრესირებულ ოჯახებს 1957 წელს, სტალინის გარდაცვალების შემდეგ, მიეცათ უკან დაბრუნების საშუალება.
კვირას გროზნოში გაიმართა მიტინგი, რომელიც მიეძღვნა სტალინის ბრძანებით ჩეჩნების გადასახლების 76-ე წლისთავს.
მემორიალთან მივიდა და დაღუპულთა ხსოვნას პატივი მიაგო რამზან კადიროვმა, რომელმაც მოგვიანებით განაცხადა, რომ „სტალინს გადაწყვეტილი ჰქონდა ჩვენი ხალხის განადგურება შიმშილით, სიცივით, ხელისუფლების განუკითხაობითა და სისასტიკით“.
2012 წელს მოსკოვის მხარდამჭერმა ჩეჩენთა ლიდერმა, რამზან კადიროვმა, გლოვისა და ხსოვნის დღედ, ნაცვლად 23 თებერვლისა, დააწესა 10 მარტი, მამის, ახმად კადიროვის, დაკრძალვის დღე.
მაგრამ არასამთავრობო ორგანიზაციების მრავალი წარმომადგენელი და მოქალაქეები არაოფიციალურად კვლავ 23 თებერვალს აღნიშნავდნენ დეპორტაციის ხსოვნის დღეს. ზოგიერთი აქტივისტი ხელისუფლების მხრიდან იდევნებოდა 23 თებერვლის აღნიშვნის გამო.