ტიმოშიარაში არის ერთი მომცრო მუზეუმი, სადაც ჩაუშესკუს დროინდელი რუმინული პროდუქტია გამოფენილი.
კომუნისტური ნაწარმის მუზეუმი რუმინეთში
კომუნისტური ეპოქა ვისაც ახსოვს რუმინეთში, ერთდროულად ტკბილი და მწარე მოგონებები აღეძვრებათ ხოლმე.
1
პლასტმასის ტაქსა, დამზადებული რუმინეთში ცნობილ თოჯინების ფაბრიკა "არადეანკაში".
2
თავისუფალი სიყვარული - ფაიფურის ფიგურა, დამზადებული ალბა ლულის ფაბრიკაში, ტრანსილვანიაში, მდინარე მურეშის სანაპიროზე. სავარაუდოდ, ჩაუშესკუს ეპოქაში ეს ფიგურა დამალული ჰქონდათ.
3
სოციალისტური რუმინეთის გერბი.
დასავლეთ რუმინეთში მდებარე ამ მუზეუმში, კომუნისტური წარსულის ათასობით რელიქტია შენახული.
დასავლეთ რუმინეთში მდებარე ამ მუზეუმში, კომუნისტური წარსულის ათასობით რელიქტია შენახული.
4
კომუნისტური ეპოქის სამომხმარებლო ნაწარმის მუზეუმში დაცულ კოლექციაში წარმოდგენილია სოციალისტურ რუმინეთში წარმოებული საოჯახო ნივთებს.
5
მუზეუმი დააფუძნა ოვიდიუ მიჰაიცამ 2015 წელს.ის წლების განმავლობაში დადიოდა ძველმანების ბაზრობებზე და გადაყრილ ნივთებში ეძებდა კომუნისტური ეპოქის ნაწარმს.
6
1988 წლის კალენდარი ჩაუშესკუს თემაზე. ყოველ დღეს პროპაგანდისტული სურათი ახლავს. ერთი წლის შემდეგ - ევროპის ანტიკომუნისტური, ყველაზე სისხლიანი ამბოხების დროს - რუმინეთის დიქტატორი ნიკოლაე ჩაუშესკუ ჩამოაგდეს და მოკლეს თავის ცოლთან ერთად.
7
ხის ფირფიტა წარწერით „ჩაუშესკუ და ხალხი“ - იმ პერიოდში ერთობ პოპულარული ლოზუნგით. მუზეუმის დამაარსებელმა, მიჰაიცამ, რადიო თავისუფლებას უთხრა, რომ კომუნისტური რეჟიმის დამხობის შემდეგ ხალხს სურდა ფიზიკურად მოეშორებინათ თავიდან საძულველი მმართველები და ანადგურებდნენ წარსულთან დაკავშირებულ ნივთებს. „მახსოვს, 90-იან წლებში სკოლებში ფანჯრებიდან ისროდნენ ჩაუშესკუს პორტრეტებს“, ამბობს მიჰაიცა.
8
მაგრამ დღეს მუზეუმი ბევრი რუმინელისთვის ახალგაზრდობაში დაბრუნების ემოციური კარიბჭე გახდა. მიჰაიცა ჰყვება: „ერთმა კაცმა აღიარა, მოვედი და სიგარეტის კოლოფი მოვიპარე, თავი ვერ შევიკავეო. თითქოს იმის დაბრუნება სურდა, რაც დაკარგა. ეს საკმაოდ რთულია, კარგად მესმის მისი, ვერ განვსჯი“.
9
შაქრის, ბრინჯისა და ფქვილის კოლოფები მუზეუმის „სამზარეულოში“.
10
სამაგიდო ნათურა მუზეუმის „საცხოვრებელ ოთახში“. მუზეუმის ერთმა მნახველმა სტუმრების წიგნში ჩაწერა: „ ჩვენი მშობლების თაობის აქ მოსული რუმინელები ემოციებს ვერ იკავებენ. ეს ოთახის ასლია მაშინდელი საგნებით. ბევრი ძალიან ღელავს, ზოგიერი ტირის“.