ზინოვკინა კითხულობს სასამართლოში მიცემული ჩვენებიდან ნაწყვეტს:
„ერთი კვირა ჩვენ ვიკვებებოდით მეტალის სერვისის პროდუქტებით და მე მსურდა ბორში გამემზადებინა, ამიტომ ჩვენ გამოვიძახეთ ტაქსი საბურთალო სითი მოლში და გავედით სახლიდან... მე მივუთითე ჩვენებაში, რომ ტაქსი მქონდა გამოძახებული, გამოვედით სახლიდან და ძალიან ახლოს კუთხეში არის მაღაზიაში შესასვლელი.. და იქ შევედით... მე შევიძინე რძე და ორი კოლოფი სიგარეტი. [კომენტარს აკეთებს გუშინ ნივთმტკიცებების დათვალიერება რომ მოხდა, იმის საპასუხოდ]
....როცა მე ჩანთა წამართვეს ხელიდან, იქ იყო ორი ყუთი სავსე სიგარეტი, ერთი ყუთი გახსნილი მქონდა და ერთი ღერი მქონდა მოწეული...იქ არის გზაჯვარედინი, სადაც სისტემატურად მანქანები დგას და ბოლო კვირას, სანამ ჩვენ დაგვაპატიმრებდნენ, ეს გზაჯვარედინი იყო მანქანებით სავსე, ანუ მანამდე სიხალვათე იყო, სივრცე და შესაძლებლობა, ტაქსი მოგეძებნა. იმ მომენტისთვის მანქანებს შორის ძრომიალი მოგვიწია, რომ ტაქსი მოგვეძებნა. მე წავიკითხე ტაქსის მანქანის ნომერი, გავიყავით და ვეძებდით, ვუყურებდით მანქანის ნომრებს, რომ შეგვემჩნია, სად იდგა. რატომღაც არტემი მარცხნივ წავიდა და მე რატომღაც მარჯვნივ...ტაქსის მძღოლთან, გიორგი კაციტაძესთან პირადი კონტაქტი არ მომიწია და ალბათ, გიორგიმ დამიძახა, როგორც ახლა ვხვდები... ან შეიძლება ეს იყო რომელიმე პოლიციელი, რომელმაც ჩემი სახელი იცოდა".
„ტაქსის მძღოლის სიტყვებით, მან გაიგო ჩემი ყვირილის ხმა - „მიშველეთ", „მიშველეთ" და ახალგაზრა მამაკაცები, ფორმაში ჩაცმულები არ იყვნენ, მივიდნენ და უთხრეს, „წადი წადი, მას უკვე მოაკითხეს".
დაკავების მომენტი:
„პირველივე წამზე, ზურგში მჯიღის დარტყმა ვიგრძენი. მეცვა პალტო და იდაყვის მიდამოში ჩქმეტა ვიგრძენი. სავარაუდოდ ირაკლიმ[არ ახსოვს გვარი] მომქაჩა. ჩემს წინ იყო მანქანა გაჩერებული, ვერავინ დავინახე, მეგონა ძაღლმა მიკბინა. მე დავიწყე მოტრიალება, მიყვარს ცხოველები, მიუხედავად იმისა, რომ შეიძლება მიკბინონ.
მე შემოვტრიალდი მიზნით, რომ ძაღლი შემეჩერებინა და მოვფერებოდი და დავინახე, მამაკაცი ნიღაბში...იმ მამაკაცმა დაიწყო ჩემს სხეულზე შეხება, მე მის მოქმედებას ვერ დავარქმევ ჩხრეკას, მე როცა მოვდივარ სასამართლოში მჩხრეკენ და ეს სხვანაირი მანიპულაცია. ეს იყო ხელით უცნაური შეხება... როცა პალტოს შიგნით ძრომიალი დაიწყო, ორი კაციც იდგა იქ და მიმაჭყლიტეს მანქანასთან ახლოს და არ მქონდა მოტრიალების საშუალება. ისინი საუბრობდნენ ქართულ ენაზე და მე ეს ენა არ მესმოდა. ერთადერთი სიტყვა, რომელიც მეცნო იყო - ცემა. მე ეს ცემა აღვიქვი, როგორც „ფასი" და ამავრდოულად ჯიბეში ხელის ჩაყოფა ვიგრძენი.
მე ჩუმად ვთქვი, რომ თანხა ჩანთაშია, ტელეფონიც ჩანთაშია. მომხსნეს ჩანთა და შემდეგ ისევ გააგრძელეს ჩემს ჯიბეში რაღაცების ძიება... არაკომფორტულად ვიგრძენი თავი.. ჩანთა ჩამომხსნეს...ძალიან ახლოს ჩემთან დგას დაფარული სახით მამაკაცი და ისევ ჩემს ჯიბეებში ძვრება. მე დავიწყე ყვირილი - მიშველეთ.
მე, როცა ყვირილი დავიწყე, დავინახე, რომ არტემიც დაკავებული იყო. მე დავინახე, რომ არიან კიდევ სხვა ნიღბიანი პირები და დაახლოებით სამი ადამიანი იჭერს არტემს. კიდევ ორი ადამიანი დგას, ერთი ნიღბით, მეორე უნიღბოდ, რამოდენიმე მამაკაცი დგას მეორე მხარეს და ესაუბრება მათ, ვინც მე მაკავებს.
მე მაშინ გავიაზრე, რომ არ შეიძლება ამდენი მძარცველი იყოს, მხოლოდ და მხოლოდ ჩემი ტელეფონის გამო. ცუდად გავხდი და დავიწყე ყვირილი - მიშველეთ, გადამარჩინეთ.
მე დავინახე, როგორ დაქაჩეს თმებით არტემი და ტენიდნენ მანქანაში. იმის შემდეგ რაც მე ვიყვირე მიშველეთ მძარცვავენ, მამაკაცმა სახელად ირაკლი ხელებში ჩანტა ჩამჩარა, რომელიღაცამ მუხლებში დამარტყა და შემისროლეს მანქანაში. მუხლებთან ისე ჩამარტყეს, რომ მომეკვეთა და მერე ხელის კვრით მანქანაში ჩამტენა".
მანქანის ეპიზოდი:
„ირაკლი მომიჯდა გვერდით. დავიყვირე საშველად, მაგრამ არ ვარ დარწმუნებული, რომ ვინმემ გაიგო. ერთი კაცი უკვე მანქანაში იჯდა, მეორემ შემოუარა მანქანას და ისიც დაჯდა შიგნით. პირველ რო წუთს, როცა მანქანაში ჩამტენეს, ჩემთან ერთად მანქანაში ორი კაცი იყო წინა სკამზე და ორი კაცი ჩემთან ერთად უკან. ირაკლი იყო ნიღაბში... ის დამამახსოვრდა არა იმიტომ, რომ იგინებოდა, არამედ იმიტომ, რომ არადეკვატურობით გამოირჩეოდა.
მანქანაში გამხადეს პალტო, ხელით შეამოწმეს ჯიბეები, ბიუსჰალტერი... მამაკაცი წინა სავარძელზე მარჯვნივ იჯდა, ტელეფონი გამომართა და ვიღაცას ფანჯრიდან გადასცა. კიდევ ერთხელ გამომრთვეს ჩანთ და იქექებოდნენ...რუსულად მაშინ გავიგე - სად არის გასაღები, სად არის გასაღები?
ყველაფერი გადმოქექეს, მერე უკან ჩაყარეს და შემდგომ კაცმა, წინა სავარძელზე ჩემს ხელმრაცხნივ რომ იჯდა, ჩემი ჩანთა ფანჯრიდან ვიღაცას გადააწოდა. დაიწყეს ლაპარაკი, რომ მიმეცა ტელეფონის პაროლი. ოთხი კაციდან, რომლების იქ იყვნენ, ყველა არ მემუქრებოდა, ორისგან გავიგე მუქარა, მათ ჩემგან აიღეს ტელეფონი და ჩანთა და მაიძულეს ხელები ამეწია. რუსული სიტყვების გარეშე ისინი აწევდნენ ჩემს ხელს, მე ქვევით ვწევდი და ასე მანიშნეს, რომ ხელები ამეწია, მოგვიანებით ჩემთან დიალოგი გამართეს რუსულ ენაზე, მაგრამ იმ მომენტისთვის ერთმანეთშ ქართულად საუბრობდნენ...
ხელები გამაშლევინეს, ჩემი მარჯვენა ხელი მაიძულეს რომ წინა სავარძლის ზევით დამედო და მარცხენა ხელი - მარცხენა წინა სავარძელზე. იმ მომენტისთვის, როცა ისინი გასაღებს ეძებდნენ, ფერთხავდნენ ჩემს ჩანთას, უკან ალაგებდნენ და იქ არანაირი ნარკოტიკი არ იყო.
შეგომ მათ რუსულ ენაზე დაიწყეს მუქარა, მათ არ მოსწონდათ, როცა თავს ვატრიალებდა, ამას იმიტომ ვაკეთებდი, რომ მენახა, სად იყო არტემი. ანუ მე ირაკლის მიმართულებით ვატრიალებდი თავს, რადგან ის ჩემს შემოწმებამდე არაადეკვატურად აგრესიულად გამოირჩეოდა და ასე იქცევიან ადამიანები, რომლებიც არიან ალკოჰოლური ან ნარკოტიკული თრობის ქვეშ... იყო არაკომფორტული, მინდოდა არ დამენახა, რას აკეთებდა...
შემდეგ დაიწყო საუბარი - „რა გეგონა მიტინგებზე სიარულიო, შენ ამის გამო ინანებ, ვერავინ შეამჩნევს, როგორ მოგკლავთ...."... ირაკლიმ ჩემი სათნებელა და სიგარეტები მიითვისა, სხვა კოლოფი მომცა... მან წაიღო სხვა სიგარეტის კოლოფი და სანთებელა და დამიბრუნა სხვა სიგარეტის კოლოფი და სანთებელა.. ისინი ვიდეოს იღებდნენ...[მან იხუმრა რუსეთზე და დუმაზე, რაც ანასტასიას თქმით, არ მოეწონათ]
ისინი ამბობდნენ, რომ აქციის ორგანიზატორი ვიყავი, მე არ ვიცი ქართული და არც ისე დიდი ადამიანი ვარ, რომ აქციის ორგანიზატორი ვიყავი. არც კი მომსვლია აზრად, რომ საქართველოში მიტინგებზე იყო საუბარი.... არც კი მომსვლია აზრად, რომ ეს იყო იმის გამო, რომ მე მიტინგზე სამედიცინო დახმარება გავუწიე დემონსტრანტს, სამედიცინო დახმარების არგაწევა ეს კანონდარღვევაა. ისინი ამბობდნენ, რატომ ეხმარები ტერორისტებს, ნაციონალისტებს, რაღაც თქვეს კიდევ... მე მათ ვუთხარი, კომუნისტური პარტიის შესახებ, რომელშიც მე ვმუშაობდი.... ვერ გავერკვიე სიტუაციაში და მათაც ეჭვი შეეპარათ, რომ მე ის ადამიანი ვიყავი, რომელიც მათ სჭირდებოდათ. მათ მითხრეს, რომ კამერაში უნდა თქვა, რა გქვია და რა გვარის ხარ, რომ შენ ის ადამიანი ხარ, რომელიც ჩვენ გვჭირდება თუ არა. მე ვუთხარი ჩემი სახელი და გვარი, ორჯერ".
გრძედება მანქანის ეპიზოდი:
ირაკლიმ მითხრა, თუ თავს კიდევ მიატრიალებს, გაგაუპატიურებ, სისტემატურად აქცენტს აკეთებდა, რომ გამაუპატიურებდა, მემუქრებოდა... დაქვემდებარებულ თამაშებს ატარებდა, რომ შენ თუ ამას არ გააკეთებ, თუ არ მომცემ ტელეფონის პაროლს, გასაღებს, მე ამას გავაკეთებ - ასეთი პასუხი ჰქონდა. ის არაადეკვატურად გამოიყურებდა, თვალის გუგები ჰქონდა გადიდებული, ის ჩემში ზიზღის გრძნობას იწვევდა, არამარტო იმიტომ, რომ მემუქრებოდა, არამედ საზიზღრად გამოიყურებოდა. ის ისე იჯდა, ჩემთან ძალიან ახლოს, მეკვროდა, ის ცოტა ხანს გადიოდა მანქანიდან და მობრუნდა უფრო არაადეკვატური და ის, როცა მანქანაში დაბრუნდა, მანამდე სანამ მოვიდოდა გამომძიებელი, თარჯიმანი და მეორე პირი, დასახელებული პირები ჩასხდნენ მანქანაში, ისინი გადმოვიდნენ, მაგრამ ირაკლი დარჩა.
წინა მარცხენა მხარეს მამაკაცი გადადი მანქანიდან და ჯდება შორენა ტაბატაძე, თარჯიმანი...“შორენა ტაბატაძე მიყვიროდა, რომ როგორიც შენ ხარ ისეთები მოსაკლავები არიანო. მე ვუთხარი, რომ ჩემნაირი კარგები და ლამაზებითქო? რაზეც, მან მიპასუხა კითხვით, რომ დამცინიო?..
მარჯვენა მხარეს ჩემთან დაჯდა თამარ ძნელაძე...დაიწყო მორიგი ციხე და დაიწყეს უკან ჩემი ჩაცმა".
ფორუმი